44 मति नना मीक वेहतह्नन, मीट मीवाङ कोटुलतोरिन वने जीवा कीम्ह्टु, ओसो बोर मीक तिपल कीस्तोर, ओर बेस पिसिर इनजोरे, देवुळतुन कोळ्व कीसोर ताल्ह्काटु.
मीक तिपल केवालोरिन, देवुळ मीक सुकमते तासि इनजोर, बर्कतताङ पोल्लोङ वळ्ह्काटु, सरप एमाटु.
लाग्वाता बद्ला लाग्वा केमाटु, सरपता बद्ला सरप एमाटु. दुस्रोर मीकु अह कीतेकाय, मीटु ओरिह्क गूनम तोहाटु, बर्कतताङ पोल्लोङ वळ्ह्काटु. मीटु इह कीसि, मीक देवुळताहि बर्कत दोर्कना इन्जि, ताना विचर मन्ह्ता.
अस्के “ए बाबा! वेर नाक हव्कवालोर लोकुर बाताल कीस्तोर, अदिन पुनोर, वेरिन मापि कीमु!” इनजोर देवुळतुन येसु पार्तना कीतोग़. पया सीपय्कु सीटिङ वाटिसि, येसुनाङ गेंदेङ तूसतोर.
ओना मोकम एग़ रेहतोर, मति ओग़ु कोदा पोसि बोनाय मोकम एग़ रेहोग़. बेचोन तिपल अर्स तेला, नाक अह कीय्ह्निर मति ऊळाट इन्जि, मुर्तिय दगाङ एवोग़. मति सेतेमते नेयम कीयनद देवुळतुन नमिसि, ताना कयदे तन्क विळ्सिसीतोग़.
पया मिंडाङ कोटिसि बेरा लेङते “ए सामि, वेर मन्कलोर कीतद इद पापमता बद्ला ओरिह्क एमा,” इनजोर वळ्ह्किसि डोलतोग़.
“अदिह्क नना मीक उंदि पूना उकुम ईय्ह्नन: मीटु ओर्विह्क-ओर्वोग़ जीवा कीम्ह्टु. बेद्रम नना मीक जीवा कीतन, अहे मीट वने ओर्विह्क-ओर्वोग़ जीवा कीम्ह्टु.
उसरते मन्ह्टु, बोग़े बोना लाग्वाता बद्ला लाग्वाङ कीयनदायो. मति ओर्विह्क-ओर्वोग़ ओसो सबेटोर मन्कलोरिह्क वने, बेसताङ कबस्क कीसीयलाह, अग़ ऊळसोर मन्ह्टु.
अस्केन पोलु जोरते केयिसि, “निमा अह केमा, साय्ब! माट सबेटोरोम इगान मह्नोम,” इतोग़.