4 तान रेयिसि, पह्रा मनवालोर दिरदिर साङतोर, कुस्क मेग़्यतप आतोर.
नना ओन ऊळिसि, मेग़्यतप लेह्कान ओनाङ काल्कनगा अरतन. अरतस्के ओग़ नावा पोग़ोन, तना तिनळ कय तासिस इद्रम इतोग़: “रेयमा! ननाय सुरुतोनन, ननाय मारेंगातोनन;
इतस्के दरोगाल चिमलिङ तता वेहचि, लोप्पा अतोग़. अन्जि पका रेयतुह्क साङसोरेन पोलुना, सीलासना मुनेह अर्सि, काल्क मोळ्कतोग़.
अव अनजोर मताङ अस्के, गुमयातगा पह्रा मनवालोर वेल्लाटोरे इव आतव गोटिनु, सहरते अन्जि पेर्मालोरिह्क कतम वेहतोर.
अद देवतुलि किस-उळ्मलेह्का मांजिंदु, ओसो तानाङ गेंदेङ कोंगा-बूलालेह्का पका पांड्रि मताङ.
अस्के देवतुलि अव आस्किन इता, “मीट रेयमाटु! हव्कनागुटातगा वेळ्हतोग़ येसुन मीट पर्ह्किह्निर, इद नाक एर्काये.