47 अगा निच मतोरग्डाहि उय्तुरिह्क, (येसु केयतद पोल्लो तेळियवाह्कु,) “ओग़ एलियाल इनवाल मुनेता कबुरतोनु केयलाह आतोग़!” इनजोर ओर इतोर.
मुनेतोर कबुरतोर बेस्के ‘(देवुळ लोहवाल राजाना मुने), एलियाल कबुरतोग़ इद बूमते मल्स वायनोग़,’ इनजोर इंदुर, अस्के ओरु योहनना लोप्पाने वेहन्दुर. इदिन पुनदलाह मीवा विचर मन्ह्ता इतेके पुन्ह्टु: योहन इतेके एलियाललेह्काडोग़े!
पियलि मूंड एगनेके, येसु बेरा आल्काते इह इनजोर केयतोग़, “एलि, एलि, लमा सबग़्तनि!” (तेना अर्तम इह मन्ह्ता: नावा देवुळतिन, नावा देवुळतिन, निमा नाक बाराह्क विळ्सिसीतिन?)
येसुह्क एग़ उनडा वसता बहे इन्जि, चट्ने ओरग्डोग़ ओर्वोग़ वितिस अन्जि, बूबिलतुन ओयतद अंगुर जोमातगा मुळ्हचि, लाटटे कोडटगा तासिसि, ओन्क उनडलाह ईतोग़.