21 अस्के गुमसि लोकुरिन ताल्ह्कतोग़, “मियेनाह्कु ओर इर्वुरग्डाहि नना बोन विळ्सना इन्जि, मीवा विचर मन्ह्ता, वेहाट!” अस्के ओर “बरबसिन विळ्सा!” इनजोर इतोर.
वेर इके पेर्मालोर ओसो यहुदिराङ पेदल्कु “‘मयेनाह्कु बरबसिन बारा विळ्सिसीम, येसुन बारा हव्का,’ इह इनजोर माट गुमसिन इनदकल,” इन्जि लोकुरिन वेरु पका तग़्हतोर.
“अह इतेक येसुना बह आयग़ा पया? ओने कोनि लोकुर देवुळ लोहतोग़ राजाल इन्ह्तोर. नना ओन बाताल कीकन?” इतस्के सबेटोर इतोर, “ओन हव्कनागुटातगा वेळ्हा!”
अदिह्कु ओर जमा आतस्के पिलाति ओरिन इतोग़, “मियेनाह्कु नना बोन विळ्सकन इन्जि, मीवा विचर मन्ह्ता? बरबसिन विळ्सकना? आयवेके किर्स्तु इनवाल येसुन विळ्सकना?” इनजोर ताल्ह्कतोग़.
मति ओर मन्कलोर ओग़ वायनदिन ऊळिसि, तमतमाय इद्रम विचर कीतोर, ‘अरे वेग़ इतेक माल्काना मग़ि आंदोग़ रा! वेन हव्कतेक अचोन, पया इद वाळुम मावा आयग़ा,’ इनजोर इतोर.
पया पिलाति पेर्मालोरिन, यहुदिराङ मुक्यालोरिन ओसो लोकुरिन केयतोग़.