63 मति येसु बुस पोल्लो वन वळ्ह्कोग़. पया मोदुल पेर्माल ओन इतोग़, “जीवात मनदनद देवुळता किरिया पोय्पिह कीस नीक ताल्ह्किह्नन, निमा देवुळता मग़ि किर्स्तुनिन मतेके, माक वेहा!”
अस्के सिमोन पत्रु इतोग़, “सामि, निमा इतेके जीवात मनदनद देवुळता मग़निन, अहे अद लोहतोग़ पिसिह केवानिन किर्स्तुनिन,” इह इतोग़.
पेर्मालोर ओसो पेदल्क वेरु येसुना पोग़ोन कसुर्क ओपनेके, ओग़ बोन्के उंद पोल्लो वन मल्होग़.
मति इव पोल्लोङ बाराह्क रासिस मन्ह्ताङ इतेके, देवुळ लोहतोग़ पिसिह केवाल राजाल येसुये आंदोग़, ओसो ओग़े देवुळता मग़ आंदोग़ इन्जि मीट नमना. इद्रम नमतेके, मीक येसुना संगे अमेसाता पिसमुळ दोर्कग़ा.
अस्के पिलाति ओसो तना लोता लोप्पा, येसुन ओसि ओन इतोग़, “निमा बेग्डाहि रेगतिन, बह पुटटिन, डा?” इन्जि ताल्ह्कतोग़. मति येसु इतेक बातय वळ्ह्कोग़.
अस्के (माक ओन हव्कलाह अदिकर इले इनजोर पुन्जि) यहुदिर ओन इतोर, “मावा सास्त्रमताङ अडोङ मन्ह्ताङ, अव अडोङ वेहतपु, वेग़ु नना देवुळता मग़नन इनजोर इताह्कु, वेग़ हायनाय गावले.”
अस्के पिलाति ओन इतोग़, “अह इतेक निमा राजानिना?” येसु ओन इतोग़, “निमा इह्निन, अहे. सेतेमता लोप्पा वेहतलाहे, नना इद बूमते पुट वातन. बोर सेतेमते ताकिह्तोर, ओर नावाङ पोल्लोङ केंजिह्तोर,” इतोग़.
बाबाल, नना, माट उंदिये मह्नोम,” इन्जि येसु वेहतोग़.
अस्के यहुदिर कोंटेतोर ओन सर्ने आस इतोर, “निमा मावा जीवातुन बेचानाह तेळियवाह कीस तासकिन? निमा देवुळ लोहवाल पिसिह केवानिन इतेके, माक पङ्ने वेहा!”
“अह इतेक निमा बोनिन?” इन्जि ओर ओन ताल्ह्कतोर. येसु ओरिन वेहतोग़, “मीक मुनेताहि वेहचोर वातन, ओनन आयोना?
निमाने देवुळ लोहतोग़ पवित्र मन्कनिन आंदिन इनजोर, माट विस्वस कीसि पुतोरोमे,” इन्जि इतोग़.
इद केंजिसि, (देवुळिये तोहताह्कु येसु नाक ऊळतोग़ इन्जि) नतन्याल येसुन इतोग़, “ए गूरु, निमा देवुळता मग़निन, इस्रयेल देसेमतुन पिसिह केवाल राजानिन आंदिन!” इतोग़.
अह आतदिन नना कोंडामेंड ऊळतन, ऊळिसि वेग़ देवुळताय पेकाल आंदोग़ इन्जि, मीक साक्सि ईय्ह्नन,” इन्जि योहन वेहतोग़.
मति येसु उंदाय पोल्लो वळ्ह्कवा, केमेन मतोग़. पया ओसो मोदुल पेर्माल इद्रम ताल्ह्कतोग़, “निमा देवुळता मग़ि किर्स्तुनिना?” इतोग़.
अस्के कोन पया सीपय्कना साय्बाल ओसो ओना संगे मतोर येसुन पह्रा मनवालोर सीपय्कु इद बूम गल्जनदिन ओसो अगा बह आता, तान ऊळिसि पकाय रेयतोर. “वेग़ निटमे देवुळता मग़ आंदोग़!” इनजोर ओर इतोर.
ओग़ देवुळता पोग़ोन बर्वस तासवानन इन्ह्तोग़, ओसो नना देवुळता मग़नन, इद्रम इतोग़. इंजेके देवुळिये ओन पिसिह कीयना इतेके कीयि!” इनजोर इतोर.
मति येसु ओनु बुस पोल्लो वन वळ्ह्कोग़. अदिह्क गुमसि पका बयल आतोग़.
ओना मोकम एग़ रेहतोर, मति ओग़ु कोदा पोसि बोनाय मोकम एग़ रेहोग़. बेचोन तिपल अर्स तेला, नाक अह कीय्ह्निर मति ऊळाट इन्जि, मुर्तिय दगाङ एवोग़. मति सेतेमते नेयम कीयनद देवुळतुन नमिसि, ताना कयदे तन्क विळ्सिसीतोग़.
अस्के देयह्कना मुक्याल येसुना पट ऊळलाह, ओना एरे वास इता, “निमा देवुळता मग़निन मनाह्कु, इव बंडानु आरिङ मारियिह कीम,” इता.
अस्के मोदुल पेर्माल तेदिस येसुन इतोग़, “वेर नीवा अडम बेद्रम साक्सि ईस्तोर, ऊळा! निमा बातय बाराह्क वळ्ह्कविन?”
बह इतेके देवुळता मग़ि येसु किर्स्तुना पोल्लोतुन, नना, सीलास, तिमोति, माट मुवोम आस मियगा पोकुर कीतोम. अगा येसु किर्स्तु वने इंगो, आयो इनजोर, इद्रम रेंड विचर्कने वेहोग़. ओग़ अमेसा तोडटा पोल्लो पेसतपु, अहे केवाल आंदोग़.