49 पया यहुदाल टीवा येसुनगा वास इतोग़, “जोहर गूरु!” इन्जि, ओन गोत ओग़्ङिस लोंडटोग़.
मीट सबेटोरिर ओर्विह्क-ओर्वोग़ येसुना पेदिरते जीवा वाटसोरे जोहर कीम्ह्टु.
अस्के बोग़ ओन पोस एवाल मतोग़, ओग़ यहुदाल ओन ताल्ह्कतोग़, “गूरु, ओनन नना बह आयोना?” “निम इतिन, अहे!” इनजोर येसु इतोग़.
अह कीसि ओर पास्कलाह आतोर, “जोहर यहुदिरा राजानिन!” इन्जि, ओन चापुळ वने ईंदुर.
निमा इतेक नाक लोंडिस मन्जि जोहर केविन, इद बार नना लोप्पा ओळियतस्केडाह नावाङ काल्किन लोंडसोर मन्ह्ता.
पया “ए यहुदिरा राजानिन, नीक जोहर आयि!” इन्जि पास्कतोर.
लोकुर वेरिन गोटुस्कनगा जोहर कीयना ओसो ‘गूरु’ इनदना, इद्रमताङ वेरिह्क बेसु.
“मति मीकु बोग़े ‘गूरु’ इनमाकेग़. बाराह्क इतेके नना ओर्वोनन मीवा गूरुनन, मीट मात्रम कतमतोरिर तमोग़-दादालोरिर मह्निर, मियगा उड्लोग़-बेरोग़ इलविर.
येसुन पोस एवाल ओरिह्क इद सीना वेहच मतोग़, “नना बोन जोहर कीस लोंडकन, ओग़े आंदोग़, ओने पोय्म्ह्टु,” इन्जि वेहचि.
अद आंचाळि नाटे अन्ज मतस्के, कग़यवालोर येसुनु “अले गूरु, इव नीक तिनदलाह ततोम, तिन,” इन्जि इतोर.