12 अस्के मर्मपेकाल अविस्किन लोप्पाडाहि पळ्मिङ ईतोग़, ‘मीट बेविस्कनिरो? नना सेतेम वेहतह्नन, मीक मुर्तिय पुनोन!’” इन्जि येसु पीटोतुन मारिह कीतोग़.
बोर बारा जीवा कीसोर मन्ह्तोर, देवुळता विचरते ओरगाने निटमता पुनदनद बुद मन्ह्ता.
(अद्रम कीतेक तेला, लोतुन मेग़्किह कीयनद जोताता लेह्कान,) देवुळताङ निटम विस्वसिर, विस्वसते मेग़्किस निच मन्ह्तोर. जोतातगा माल्काना पेदिर रासतपु, (ओरा ताकमुळ इव पोल्लोङ तोहतह्ता:) सामि तना मन्कलोरिन पुन्ह्ता ओसो “बोर सामिनोरोम इन्ह्तोर, ओर लाग्वाङ कबस्कनाहि जेक मनिर,” इनजोर तोहतह्ता.
(बेद्रम गोरेङ कोपाना आल्कातुन केंजिह्ताङ, अद्रमे) नाक नमवालोर नावा आल्कातुन केंजिह्तोर, ओसो नाक पुन्ह्तोर. ओरिन नना पुह्नन ओसो ओरु नावाङ कग़यलाह वास्तोर.
देवुळि पापि मन्कलोरा ताल्ह्कनदिन केंजो इनजोर, माक एर्काये. मति बोर देवुळतुन मोळ्किसि ताना पोल्लोते तिरियिह्तोर, ओरा ताल्ह्कनदिन देवुळ केंजिह्ता.
इंजेक बार मीट देवुळता एरे वातिर (आयो, देवुळिये मीक एरे कीता), मीट बेद्रमि दुनियाताङ अङ्ळमताङ पाय्दालेवाङ उतुर्कना पेग़्के, ओसो मल्स दायलाह आतिर? अविस्कना लेकाने बेद्रम मीटु ओसो एग़्कलाह ऊळिह्निर?
“गळ्क मनेके अव बैरिस्कु एयुङ लेयास्कु, मर्म-लोतगा वासि केयलाह आताङ, ‘दादा, दादा, माट वातोम, मयेनाह्क तेल्प तेग़या!’
पया येसु तनाङ कग़यवालोरिन इतोग़, “अदिह्क मीट वने उसरते मन्ह्टु, बाराह्क इतेके माने-मन्कना नडुम पुटटोना वायनद इहलेह्काने मन्ह्ता. ताना दियातुनु, वेलातुनु मीट मुर्तिय पुनविर.
पया लोता माल्कानन नना तेदिस अग़दुन केहतकन, अस्के मीट दारावंडटगा निचि ‘सामि! मयेनाह्क तेल्प तेग़या!’ इनजोर तेल्पतुन कोह्कसोर केयकिर. मति नना मीकु, ‘मीट बेग्डाह वातिरो, नना मीक पुनोन!’ इनदकन.