27 बाराह्क इतेके, बेद्रमि किस-उळ्म मिळ्स्कसोरे, उंद बाजेताहि दुस्रा बाजेवनाह मिळ्स्किह्ता, अद्रमि माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायनस्के कतमतोर नाक ऊळनुर.
इद्रम इनदनुर: “ओसोवने वायकन इनजोर, किर्स्तु पोल्लो विळ्सिस अतोग़, ओग़ बेगाडोग़? मावाङ तादोर-बाबोर वने डोलतोर! अस्केडाहि बाताले बद्लेम आयो! देवुळि बूमतुन पुटिह कीतस्के सबेटव बेद्रम मताङ, अद्रमलेह्काने इंजेक वने मन्ह्ताङ,” इनदनुर.
अद्रमलेह्का मीट वने आरेम आयवा, दीरा पोस केपाटु, बह इतेके सामि वायनद दिया एरेन एव्स मन्ह्ता.
ओसो ओरिनु बेरा उड्रा वासि सबेटोरिन पोळ्ह्च ओनाह्जोम, ओरिह्क मुर्तिय तेळियो आसि; अद्रमि माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायनस्के वने आयग़ा.
मुनेतोग़ पेदामुय्तोग़ नोहानस्केडाङ दियाने बेद्रम आता, अद्रमलेह्का माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायनस्के वने आयग़ा.
इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन इद दुनियाते राजेम कीयलाह वायकन अस्के, मियग्डाहि उय्तुर नावा संगे मनवालोरिर, हायनामुनेन नाक ऊळकिर,” इतोग़.
पया येसु जय्तुन मराना मेटातगा वग़ोग़े उदिस मनेके, कग़यवालोर ओनगा वासि ताल्ह्कतोर, “इव पोल्लोङ बेस्के बह आयनुङ, गूरु? नीवा वायनद वेला ओसो इद बूम मारनद वेला एवयनामुने, बेद्रमताङ सीनाङ आयनुङ?” इन्जि ताल्ह्कतोर.
मति येसु ओन इतोग़, “कोय्लेस्किह्क मनदलाह बार गळ्दाङ, पोग़ोटाङ पिटेह्क मनदलाह बार गूडाङ मन्ह्ताङ. मति नना माने-मन्कना नडुम पुटिसाय मति, नाक तला रोयिह कीयलाह वने जागा इले. (निमा वने अद्रम मनदलाह तयर मह्निना?)” इतोग़.
केंजाटु, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना नावा बाबाना डीसाते, नावाङ देवतुल्कना संगे वायकन. अद तूकने नना सबेटोराङ, बोना ओना कबळतुन ऊळिसि, नेयह्क कीकन;
“अदिह्क मीकु बोराय इनदनुर बारा, ‘ऊळाट, देवुळ लोहतोग़ राजाल पेळ्ह्कल बूमते मन्ह्तोग़’ इतेक, अगा मीट ओन पर्ह्कलाह अनमाटु. ओसो मीकु ‘देवुळ लोहतोग़ राजाल लोप्पाडाङ अरानगा मन्ह्तोग़,’ इनजोर इनदनुर बारा, मीट अदिन वने सेतेम पोयमाटु.
अद्रम मीट वने तयर मन्ह्टु, बाराह्क इतेके मीट नावा अग़ ऊळवा वेलाते नना, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायकन.