8 “मति मीकु बोग़े ‘गूरु’ इनमाकेग़. बाराह्क इतेके नना ओर्वोनन मीवा गूरुनन, मीट मात्रम कतमतोरिर तमोग़-दादालोरिर मह्निर, मियगा उड्लोग़-बेरोग़ इलविर.
मावोर विस्वसिरिर! मियग्डाहि वेल्लाटोरिर मात्रम, विस्वसिरिन काग़्हतनद कबळ कीकोम इनजोर, विचर केमाटु! बाराह्क इतेके, माट काग़्हवालोरिन देवुळि पका कळकते नेयम कीयग़ा, इदिन मीट इतेक पुतिरे.
मीट ऊळेवाळे कीयना इन्जि, देवुळि ईतोर लोकुरा पोग़ोन पका अदिकर ताकिह केवा, ओरिह्क अग़ तोहवानलेह्का मन्ह्टु.
अदिह्क निमा विस्वसतुन विळ्सना आयो इनजोर, नना नियेनाह्क पार्तना कीतन. मति निमा ओसोवने विस्वसते मलतस्के, नीवा गोततोरा विस्वसतुन बेर्सिह कीसीम,” इनजोर वेहतोग़.
ओसो मीकु बोग़े ‘माल्का’ इन्जि इनमाकेग़. बाराह्क इतेके देवुळ लोहतोग़ पिसिह केवानन, ननाने मीवा माल्कानन आंदन.
पत्रु इद्रम वळ्ह्कनेकेने, पांड्रि मोयुलि ओर सबेटोरिन मुळ्हता, मुळ्हतापया पोग़ोटा मोयुलताहि उंद आल्का वेनदा वाता: “वेग़ नावा जीवा कीतोग़ मग़ि, वेना लोप्पा नना पका गिर्दाते मह्नन; वेनाङे मीट केंजसोर मन्ह्टु,” इद्रम वेनदा वाता.
नना योहननन, मीवा ऐंगेटोग़ विस्वसिनन. माट ऐंगेन येसु किर्स्तुना राजेमतोर मन्कलोरल आतल. ओनेनाह्क माट ऐंगे तिपल आय्ह्नल. ओसो ऐंगेन तिपलते दीरा पोस मह्नल. नना देवुळता पोल्लो ओसो येसुना लोप्पा साक्सि वेहताह्कु, नाक सिक्सा ईयलाह, सम्दुर नडुम मनदनद पतमुस इनदनद तोग़दगा तासिस मतोर.
मति अद इता, “नाक दंडुम अरमा! नीवा लेह्कान, नीवा ऐंगेटोर देवुळता कबुरतोरा लेह्कान, इद पुस्तकताङ पोल्लोङ वेहतप ताकवालोरा लेह्कान, नना वने देवुळतुन माळवानन आंदन. अदिनेनाह्क (नाक आयो; मति) देवुळतुने दंडुम अर्म,” इनजोर इता.
इतस्के नना अद देवतुलतुन दंडुम अरयलाह, तानाङ काल्क अरतन; मति अद इता, “नाक दंडुम अरमा! नीवा लेह्कान, नीवा ऐंगेटोर विस्वसिरा लेह्कान, नना वने येसुनेनाह्क साक्सि ईसोर, देवुळतुन माळवानने! देवुळतुने मोळ्का. बह इतेके येसुना साक्सि ईयनदे, देवुळता सेतेम कबुर वेहतनाह आस्ता,” इनजोर इता.
पोग़ोटाङ आयिङ, बूमतोर आयिर, सबेटोराङ लोह्कना पेदल इतेके पोग़ोटोग़ देवुळबाबाले.
अदिह्क येसु किर्स्तुये सामि आंदोग़ इनजोर, माट पोकुर कीय्ह्नोम, मावाय लोप्पाडा पोल्लोतुन केवोम. माट इतेके ओना पोल्लो केंजताह्कु, मीवाङ सेवकिरोम आंदोम.
मीट विस्वसते मेग़्किस नितिर इनजोर पुतोम, अदिनेनाह्क मीट बह विस्वस कीयना इनजोर वेहचि, मीवा पोग़ोन अदिकर ताकिह कीयलाह ऊळोम. मति मीट बेस गिर्दाते पिसलाह, माट वने तोळ आय्ह्नोम, अचोने!
पया यहुदाल टीवा येसुनगा वास इतोग़, “जोहर गूरु!” इन्जि, ओन गोत ओग़्ङिस लोंडटोग़.
आयो, कग़यवाल गूरुनलेह्का ओसो ओर्युलतोग़ माल्कानलेह्का आयना, इचोने ओन्क बेसु. नना लोता माल्कानन मन्ज तेला, नाके ओर देयह्कना मुक्याल इन्ह्तोर; मीट इतेके लोता मन्कलोरिर इन्जि, मीक बेचोन वीळिस तिपल कीयनुर, इदिन सीताते तासाटु!
लोकुर वेरिन गोटुस्कनगा जोहर कीयना ओसो ‘गूरु’ इनदना, इद्रमताङ वेरिह्क बेसु.
अस्के बोग़ ओन पोस एवाल मतोग़, ओग़ यहुदाल ओन ताल्ह्कतोग़, “गूरु, ओनन नना बह आयोना?” “निम इतिन, अहे!” इनजोर येसु इतोग़.
ऊळिसि पत्रु, याकुबि, योहनि, वेर पका रेयतोर, पया पत्रु, “सामि, माट इगा मह्नल इतेके बेस आता, माट इगा मूंड मंडाङ पंडकोम: उंदि नियेनाह्कु, उंदि मोसा मुय्तोनेनाह्कु, उंदि एलिया मुय्तोनेनाह्कु,” इतोग़. इव पोल्लोङ पत्रु बाताल वळ्ह्किंदोग़, अद तना तन्के तेळियो.
पया येसु ओन इतोग़, “नना नियेनाह्क बाताल कीकन इन्जि नीवा विचर मन्ह्ता?” इतस्के ओग़ गुडि, “नाक तोवनाह कीसीम गूरु,” इनजोर इतोग़.
पया येसु मुने अद मरातुन इतद पोल्लो, पत्रुह्क सीता वाता. अस्के ओग़ येसुन इतोग़, “गूरु, ओद ऊळा! निमा सरप ईतद अंजिर मरा वाग़ता,” इतोग़.
पया यहुदाल अगा वाताहे, येसुनगा अन्जि इतोग़, “ए गूरु!” इन्जि ओन गोत ओग़्ङिस लोंडटोग़.
येसु पेग़्के मिळ्न्दिस ऊळतोग़ अस्के, वेर इर्वुर ओना पयाह पयाह वासोर मतोर. “मीकु बाताल गावले?” इन्जि येसु वेरिन ताल्ह्कतोग़. “गूरु, नीवा मनदनद जागा बेगाडु?” इन्जि वेर इतोर.
इद केंजिसि, (देवुळिये तोहताह्कु येसु नाक ऊळतोग़ इन्जि) नतन्याल येसुन इतोग़, “ए गूरु, निमा देवुळता मग़निन, इस्रयेल देसेमतुन पिसिह केवाल राजानिन आंदिन!” इतोग़.
ओग़ उंद दिया नग़्का येसुन कलियलाह वातोग़, वासि, “गूरु, इव निमा कीयनव सीनाङ, देवुळता तोळलेवा बोग़े कीया पग़वोग़. अदिह्के निमा देवुळताहे वातोनिन गूरुनिन इन्जि, माक एर्का आता,” इनजोर ओग़ येसुन इतोग़.
ओर कग़यवालोर योहननगा वासि इतोर, “गूरु, योर्दन बेरेटा अबरि नीवा संग मतोग़ु, ओग़े देवुळ लोहतोग़ पिसिह केवाल इन्जि निमा साक्सि वेहतिन, ओग़ मन्कल इंजेके लोकुरिन देवुळता पेदिरते एग़ मीहतह्तोग़. सबेटोर (मयके वावा), ओनक्केन दायलाह आतोर,” इन्जि इतोर.
अद आंचाळि नाटे अन्ज मतस्के, कग़यवालोर येसुनु “अले गूरु, इव नीक तिनदलाह ततोम, तिन,” इन्जि इतोर.
पया येसु अबर दडटगा कलियतस्के, “इचोन चट्पिट बह वातिन, गूरु?” इनजोर लोकुर ताल्ह्कतोर.
अस्के येसुनाङ कग़यवालोर ओन ताल्ह्कतोर, “गूरु, वेग़ निटम बोनायो पापमतेनाह्के गुड पुट वातोग़. इतेके वेनाये पापमतुह्क, बारा वेनाङ तलोग़-तपेर कीतद पापमतुह्क वेग़ गुड पुट वातोग़ा?” इन्जि ताल्ह्कतोर.
“गूरु, अग्डोर यहुदिराङ पेदल्कु इसलिय नीक बंडाङ उकिस हव्कलाह ऊळिंदुर, ओसो निमा अगा बाराह्क दायना कीय्ह्निन?” इन्जि ओर येसुन इतोर.
येसु पया तान “मरिया!” इनजोर केयतोग़, अस्के अद पेग़्के मिळ्न्दिस येसुन पुता, पुन्जि ओन इब्रि पोल्लोते “रबोनि!” (इतेके “नावा गूरु”) इनजोर इता.
इंजेके निमा ओन ओर्युलतोग़ इनजोर तासमा, मति ओग़ किर्स्तुन विस्वस कीताह्कु, मावा तमोनलेह्का आतोग़. नना ओन जीवा कीतन, इंजेके निमा ओन ओर्युलतोग़ इनजोर वने, सामिन विस्वस कीताह्कु तमोग़ इनजोर वने, पका जीवा कीमु.