3 अदिनेनाह्क ओरु मीक बाताङ बाताङ वेहतनुर, अव सबे पोल्लोनु मीट माळाटु, नोमाटु; मति ओर कीतप मीट बह केमाटु. बह इतेके ओर सिरप लोकुरिह्के वेहतह्तोर, मति तमा इतेके अह केवोर आस्तोर.
वेर अमेसा देवुळतुन सेवा कीतप लेह्का, सोङ कीयनुर; मति ताना लावतुन निटम मानेम आयोर आयनुर. तिमोति, निमा इद्रमतोर मन्कलोरग्डाह जेक मन.
देवुळतुन पुतोम इनजोर, सबेटोरा मुनेह ओर वेहतह्तोर. मति ओर जोल कीयलाह आतोर इनजोर, ओराङ कबस्क तोहतह्ताङ. ओर देवुळतुह्क एग़्ङ वानाह मन्ह्तोर, ओर ताना पोल्लोतुन केंजवोर आंदुर, अहे बेदे बेसता कबळतुह्क ओजोर.
मति पत्रु ओसो दुस्रोर बळयिर इद्रम इतोर, “मन्कना पोल्लोतुन आयो, मति देवुळताये पोल्लोतुन माक केंज पोयह्ता.
केंजाट, सबे अदिकर देवुळताहि वाता. इंजेटा सर्करतुन वने, अदे निल्पिह कीता. अदिनेनाह्क मीट सर्करताङ सबे पोल्लोन केंजिसि ताकाटु.
“पया तपे उड्लोग़ पेकानगा अन्जि अहे वेहतोग़. ओग़ उड्लोग़ पेकाल पया, ‘एय, दाय्ह्नन बाबा!’ इतोग़, मति अनोग़.
वेर वेहतव अडोङ, मीक पका बेरा मोतालेह्का आस्ताङ. मति अद मोतातुन तमा इतेके, कयतेला बोयिस ऊळोर.