27 इदिनलोप्पा पत्रु येसुन इतोग़, “ऊळा गूरु, माट इतेके कतमे विळ्सिसि, नीवा पेग़्के वातोम. तेना माकु बाताल पाय्दा दोर्कग़ा?” इतोग़.
अचोने आयो मति, नावा सामि येसु किर्स्तुन पुनदनदे मोदुल पोल्लो आंदु. तान्काय एक्वा पाय्दाता पोल्लो बेदे इले. निटम ओनेनाह्क सबे पोल्लोन दुरा इह्नन, किर्स्तुने दोर्किह कीयलाहि, नना इद्रम इह्नन.
पया ओर तमाङ ओडान सम्दुरता कचुल दडटेके ततोर. ततापया तमाङ ओडान बातान, बेग्डाङ अगान विळ्सिसि, येसुना संगे अतोर.
इनजोर इतस्के पत्रु इतोग़, “ऊळा गूरु, माट इतेके मावा लोन-दुवर विळ्सिस, नीवा पेग़्के वातोम.”
मति मग़ि तपेन इद्रम इतोग़, ‘इचोक वर्साङ ओर्युलतोना लेह्का मन्जि, नना नीवा सेवा-साकुर कीयलाह आतन. ओसो नीवाङ सबे पोल्लोन केंजिस ताकतन. मतिंगा नावा गोततोरा संगे कलियिस गिर्दा कीयलाह, बेस्के उड्ला बोक्ळा पियो वने एविन.
इनजोर इतस्के, पत्रु येसुन इतोग़, “ऊळा गूरु, माट इतेके कतमे विळ्सिसि नीवा पेग़्के वातोम,” इतोग़.
पया अग्डाह अनेके, सिद्वा एतना नाकातगा, अल्पुना मग़ि लेवि पेदिरतोन सिद्वा एतह्पा, येसु ऊळतोग़. ऊळिसि “नावाङ कग़यवानिन आयकिन दय!” इतोग़. इतस्के लेवि तेदिसि, येसुना संगे अतोग़.
“अद्रमलेह्काने मियग्डाह वने बोरे मनिर, आपुना सबे मालसोम, अनम-दनम, ओसो मियगा मनदनव सबेटविन विळ्स पग़विर इतेके, नावाङ कग़यवालोरिर आया पग़विर.
अग्डाह पया येसु पेसिस अनेके, सिद्वा एतना नाकातगा, मत्याल इनवाल उदिस मतोग़. ओन ऊळिस येसु इतोग़, “नावाङ कग़यवानिन आयकिन, दय!” अह इताहे, मत्याल तेदिसि येसुना संगे दाया बोटटोग़.
पोग़यवानिन! निमा दुस्रोरिह्क बेरोनिन इन्जि, बोग़ वेहतोग़? नियगा मनदनद बुदि, पूरा देवुळि ईताह्के कोनि मन्ह्ता! पूरा देवुळिये ईता इतेके, बाराह्क पोग़य बोटटिन?
बोग़े मन्कल देवुळता मुनेह पोग़यना आयो इनजोर, अद्रम कीता.
येसु ओरक्के कोंडा मिळ्हवा ऊळिस इतोग़, “इद पोल्लो मन्कना कयदे आया पग़वो, मति देवुळताये कयदे, सबे आया पग़यह्ताङ,” इतोग़.
अस्के कग़यवालोरिन येसु इतोग़, “इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, देवुळि सबेटविन पूना पंडिसीयग़ा. अद वेलाते माने-मन्कना नडुम पुटटोग़ु, तना राजकुर्सतगा पका डीसाते उदनोग़. अस्के मीट नावा पेग़्के वातोरिर बारा मन्कलोरिर, बारा राजकुर्सिनगा उदकिर. उदिसि, मीटु इस्रयेलतोर बारा कूळिनोरा नेयम कीकिर.