31 “इदिन ऊळिसि वेना ऐंगेटोर सेवकिर पकाय नारज आतोर, नारज आसि इव कतम गोटिङ राजानगा अन्जि वेहचीतोर.
गिर्दा केवालोरा संगे मीट वने गिर्दा कीम्ह्टु. अळवालोरा संगे मीट वने अळ्म्ह्टु.
(तमा विस्वसतेनाह्क) जेलते मनवालोरिन माग़्ङमाट. मीट वने ओरा संगे जेलते मनदना लेह्कान विचर कीम्ह्टु. (तमा विस्वसतेनाह्क) उच्वुर मन्कलोर तिपल आस्तोर, मीट कुदि तिपल आतप लेह्का, ओरिन सीता कीम्ह्टु.
येसु ओङते सबेटोरिन ऊळतोग़, मति ओर कैंगम बुदते मतदिन ऊळिसि, येसु दुकम आतोग़. आसि वाग़ता कयदोन “नीवा कय आहा!” इतोग़, अस्के ओग़ कय आहतोग़. आहतस्के ओना कय सव्रेम आता.
पया येसु येरुसलेम सहरता एरे एवतोग़. अस्के अद सहरतुन ऊळिस अळतोग़.
“ओग़ ओर्युलतोग़ मल्स वातोग़. वासि, तना माल्कानगा लोकुर बह इतोर, अव सबे पोल्लोङ वेहतोग़. अस्के अद पोल्लोतुन केंजिसि, लोता माल्काल पका ओङ आतोग़. ओङ आसि तना ओर्युलतोन इतोग़, ‘निमा नाटेनाङ अग़िनगा अन्जि, गतलेवोरिन, कय्क-काल्क वावोरिन, तोववोरिन, कूटालोरिन केयिस तय,’ इतोग़.
मीवा मुडा मुक्यालोर, मीवाङ जीवाना राका कीस्तोर. तमा कीयनद इद कबळता लोप्पा, ओर देवुळतुह्क इसब ईयनुर. अदिनेनाह्क इद कबळतुन ओर नारजते आयो, मति गिर्दाते कीयनाह, ओरा पोल्लोते वरेम आस मन्ह्टु. ओर नारज आस कीतेके, मीक बाताले पाय्दा दोर्को आयग़ा.
(माट बारा मीक अद्रम केवोम, अचोन अदिकर तोहोम, नाक लजा वानाह इनदलाह आतन!) मति जोल मन्कलोर पोग़यलाह दीरा कीस्तोर, नना वने दीरा कीस पोग़यिह्नन. (इंगो! बुदलेवोना लेह्कान इनदलाह आतन!)
इदिन केंजिस राजाह्कु बेस दल्गो, मति कुळ्पतगा वाता मुडा मुनेह, किरिया कीस वेहतद पोल्लोतुन मिळ्हता वावो आंदु.
“मति वेग़ सेवक पया बार कीतोग़? अग्डाह पेसिस वानेके, वेन्क तना ऐंगेटोग़ सेवक कलियतोग़. वेनाङ ओग़ सिरपि नूर दियाना कूलि, अचोके कोताङ वेन्क करा देहतना मता. अस्के वेग़ु ओना तोसातुन पोसि, दोबेङ-नूकेङ कीसोर इतोग़, ‘निमा नाक ईयना मन्ह्ता, नावा करातुन चट्पिट देहचीम,’ इन्जि पळ्मिङ ईतोग़.
तेला मति वेग़ ओनाङ केंजवालेवा, ओन ओसि तना पूरा करातुन देहनाह्जोमु, जेलते ओळ्हचीतोग़.
अस्के ओग़ राजाल, वेन सेवकिन तनगा केयिसि इतोग़, ‘ए जीवा लोपवोनिन, निमा ऊळा, नावाङ काल्क मोळ्कताह्कु, नाक ईयनद नीवा बेह्रा करातुन, नना विळ्सिसि मापि कीसीतन.