6 इद आल्कातुन केंजिसि, वेर मुवुर कग़यवालोर रेयिह्कु साङसोर, कप मुळ्न्दिस अरतोर.
देवुळ रेगतद मेटातगा माट येसु किर्स्तुना संगे मतोम अस्के, पोग़ोन देवुळता जागाताहि वातद इद लेङतुन, माट मावाङ केव्कने केंजतोम.
अद वेह्च अरतस्के, माट सबेटोरोम नेल देळ्ब अरतोम. अरतस्के नना उंद आल्का इब्रि पोल्लोते इद्रम केंजतन इतेके, ‘ए सोलु, निमा नाक बाराह्क तिपल कीयलाह आतिन? कोंदा तूतिरतुन लाता ईतेक बेद्रम गडिह्ता,(अद्रमलेह्का नावा पोल्लोतुन अडम आसोर मतेके,) निमान आरेम आयकिन,’ इता.
अस्के नना नेल अरतन, नेल अरतस्के ‘ए सोलु, ए सोलु, नाक बाराह्क तिपल कीया बोटटिन?’ इनजोर इतद आल्का केंजतन.
पत्रु इद्रम वळ्ह्कनेकेने, पांड्रि मोयुलि ओर सबेटोरिन मुळ्हता, मुळ्हतापया पोग़ोटा मोयुलताहि उंद आल्का वेनदा वाता: “वेग़ नावा जीवा कीतोग़ मग़ि, वेना लोप्पा नना पका गिर्दाते मह्नन; वेनाङे मीट केंजसोर मन्ह्टु,” इद्रम वेनदा वाता.
अस्के पया, वेरा एरे वासि, येसु वेरिन बोयिसि, “रेयमाट रा, तेदाटु!” इनजोर इतोग़.