26 एता पोग़ोट्क येसु ताकसोर वानेके ओर ऊळिसि, “एता मसमि वास्ता, रा!,” इनजोर रेयिस केयतोर.
अस्के ओर दिर मिळ्ह्किसि, माट येसुना मिळ्सुमतुन ऊळिह्नला बहु, इनजोर बामिस रेयतोर.
नना ओन ऊळिसि, मेग़्यतप लेह्कान ओनाङ काल्कनगा अरतन. अरतस्के ओग़ नावा पोग़ोन, तना तिनळ कय तासिस इद्रम इतोग़: “रेयमा! ननाय सुरुतोनन, ननाय मारेंगातोनन;
अस्के अव आस्कु पका रेयिसि, ओरा मुनेह तला वग़्हताङ. पया ओरु, “जीवात मनवाल मन्कन, डोलतोरगा मीट बाराह्क पर्ह्कलाह आतिर?
मति ओर (ताना पोल्लोतुन विस्वस केवालेवा,) तान “निमा कोन पिसाङ आतिन रि?” इंदुर. मति अदु “आयो! पत्रुये आंदोग़” इनजोर इंदु. पया ओरु, “अह इतेके अद पत्रुन राका कीयनद देवतुल मनदग़ा,” इनजोर इतोर.
पया देवुळता पवित्र सास्त्रमताङ पोल्लोन पुनदलाह, येसु ओरिह्क बुद ईतोग़.
मति अगा येसुना सेत्ता अविस्किह्क दोर्को. दोर्कवाह्क अव मल्स वासि, ‘माट देवतुल्किन ऊळतोम. येसु जीवा अरतोग़ इनजोर, अव माक वेहताङ,’ इनजोर मयग्डाङ आस्क माक वेहताङ.