48 अद वदमेंडु मीन्क आस्ताङ, अस्के पोयवालोर तान दडकचुल गुंजिह्तोर. पया वेरु उदिस मन्जि, बेव बेसताङ, अविनु आचिसि कोंड्राते तासिह्तोर, अहे लाग्वान बारा पोहचीस्तोर.
कोयनाह्जोम अव वलियसोर अहे मनिङ. पया कोयना वेलाते नना कोयवालोरिन वेहतकन, “मुने अकल रोंडातुन कोय्म्ह्टु, कोसि तानाङ पिनयाङ दोहच, गुम कीसि बोळ्सिसीम्ह्टु. पया नावाङ गोह्किन मात्रमि डोमेते दोसाटु,” इनदकन,’ इन्जि माल्काल ओर्युलतोरिन वेहतोग़.”
ओना कयदे एत मन्ह्ता. ओग़ वंजिन एहचिसि, बेसतानु डोमेते दोसनोग़, दोर्बेतुन बारा पिववद किसते बोळ्सिसीयनोग़, इद्रम मीक कीयनोग़,” इन्जि योहन परुसिरिन, सदुकिरिन इतोग़.
उंदि दिया येसु गालिल सम्दुरकचुलिये ताकसोर अनेके, सिमोनि, आंद्रेयाल वेर तमोग़ इर्विरिन ऊळतोग़ (सिमोनना दुस्रा पेदिरि पत्रु मता). वेर मीन्क पोयवालोरु, तमाङ वदिङ सम्दुरलोप्पा आहन्दुर.
“देवुळता राजेम कीयनव अडोङ ओसो इहलेह्का मन्ह्ताङ. मीन्क पोयवालोर गुंजना वदतुन एतगा आहतह्तोर, अस्के नेह्नाङ-लाग्वाङ सबे रीतिनाङ मीन्क वदते लोप्पा अरयह्ताङ.
अद्रमि इद बूमता आक्रि वेलातस्के आयग़ा. देवतुल्क वासि, लाग्वोरिनु सेतेमतोराहि एग़्पिह कीयनुङ.