40 “अस्के बेद्रमि अकल रोंडातुन कोसि, गुम कीस मन्जि किसतगा वाटिह्तोर, अद्रमि इद बूमता आक्रि वेलाते आयग़ा.
अहे बोग़ माने-मन्कना नडुम पुटटोना अडम वळ्ह्किह्तोग़, ओन इंका देवुळि मापि कीया पग़यग़ा. मति देवुळता पवित्र जीवाताङ कबस्किन बोग़ उस्किह्तोग़, ओन देवुळ मापि केवो आयग़ा. इद कालमते आयि, वायना कालमते आयि, बेस्केन मापि केवो आयग़ा.
कोये-जपिङ मतद जागा इहलेह्काडा आंदु. बोर कबुरतुन केंजिह्तोर, मति सम्सरमताङ आल्सुळ्क ओसो अनम-दनमता उळ्बे, इव कोयेनलेह्काडाङ देवुळता पोल्लोतुन ओरा जीवातगा मोन्ह्ट एवोङ, पया अद पोल्लो बातय पाय्दाता आयो.
अद्रमि इद बूमता आक्रि वेलातस्के आयग़ा. देवतुल्क वासि, लाग्वोरिनु सेतेमतोराहि एग़्पिह कीयनुङ.
पया येसु जय्तुन मराना मेटातगा वग़ोग़े उदिस मनेके, कग़यवालोर ओनगा वासि ताल्ह्कतोर, “इव पोल्लोङ बेस्के बह आयनुङ, गूरु? नीवा वायनद वेला ओसो इद बूम मारनद वेला एवयनामुने, बेद्रमताङ सीनाङ आयनुङ?” इन्जि ताल्ह्कतोर.
अह कीसि, बेव अडोङ मीक नना माळलाह वेहतन, अव कतम अडोनु ओरिह्कु माळलाह काग़्हाटु. ओसो ऊळाटु, इद बूमता आक्रि एवनाह, नना अमेसा मीवा तोळ मह्नने!” इन्जि इतोग़.
दुस्रोरिह्क तेळियिह कीयनेनाह्क, इव पोल्लोङ मावाङ तादोर-बाबोरिह्क आताङ. माट इंजेके बूमता आक्रिता वेलाते पिसलाह आतल. अदिह्क माक बुद काग़्हतलाहि, इव पोल्लोङ रासतव मन्ह्ताङ.
अद्रम आस मतेके, ओग़ बूम पुटटस्केडाहि, वेल्लाङे मल्काङ तिपल आस डोलिस मनेग़. अद्रम आयो, पापमतुन मायिह कीयनेनाह्क, तना नेतुर ईस मोक आयलाह, इद आक्रिता वेलाते, उंदिय मल्का वातोग़.