33 “केंजाटु, मराङ तमाङ कायानग्डाहे पुनदा वास्ताङ. मरा बेसतल इतेके, तानाङ कायाङ वने बेसताङ. अहे मरा लागो इतेके, तानाङ कायाङ वन लागोङ.
देवुळता एरे मीट वातेके, देवुळ वने मीवा एरे वायग़ा. एय पाप्यह्लोरिर! करब आतव कय्किन नोग़तप लेह्का, (लाग्वाङ कबस्क केवा, मीवा ताकमुळतुन बेस) कीम्ह्टु. मीट रेंड विचर्क केवा, मीवा पूरा जीवा देवुळतगान मनि.
इंजेके मरा मोदुदगा मग़्स तासिस तयरेन मन्ह्ता. बेद मरा बेस आदो, अद मरातुन नळ्किसि, किसतगा वाटमुळ आयग़ा,” इनजोर इतोग़.
बहु तोया मरातगा लिमा कायाङ आदिह्ताङा? इलवेके अंगुर तोंडातगा रेंगाबेद्रिङ आदिह्ताङा? (आदोङ, इद्रम बेस्केन आद पग़वोङ.) अद्रमलेह्काने ओवुर एता कनिरतग्डाह वने, बेस मिङतद एग़ बेस्केन पेस पग़वो.
ए बुदते गुडि मनवालोर परुसिरिर! मुने बट्कितुन लोप्पा तोमना, अस्के अद पलत वने वेडग़ा. (अद्रमे मुने मीवा पोटालोप्पाडाङ विचर्क नेह्नाङ आयिङ, अस्के पया मीवाङ कबस्क वने नेह्नाङ मनदनुङ.)