28 मति देयह्किन नना देवुळता जीवाता लावते पूंडिह्नन इतेके, मियगा देवुळ राजेम कीयलाह आता, इदिन पुन्ह्टु.
मति नना देवुळता जीवाता लावते देयह्किन पेसिह कीय्ह्नन इतेके, मियगा देवुळता राजेम वाता, इदिन पुन्ह्टु.
देवुळि मीवा नडुमि राजेम कीयना इतेके, ताना सेतेमतुन मीट सबेटविह्क मुने, इदे मोदुल पोल्लो इन्जि पर्ह्काटु. अह पर्ह्कतिर इतेके, मीक बाताङ गावले मन्ह्ताङ, अव कतमे देवुळि मीक ईयग़ा.
ईकळते मतप लेह्कान, देयह्कना कयदे मतल. मति देवुळि माक देयह्कना कयदाहि विळ्सिह कीसि, तना पका जीवा कीतोग़ मग़ना राजेमतगा तचीता.
केंजाट, देवुळि मीवा नडुम राजेम कीयना इतेके, तिनदनव-उनडनव पोल्लोनेके अचोन सीता केमाटु. सेतेमते ताकना, ओर्विना संगे ओर्वोग़ गूनमते मनदना, पवित्र जीवाता गिर्दाते निंदिस मनदना, इवे मोदुल पोल्लोङ आंदुङ.
“एग़ मीहवाल योहन वानाह्जोम, मोसानाङ अडोङ ओसो देवुळता कबुरतोरा सास्त्रम, इव लोकुरिन ताकिह कीसोर मंदुङ, ताना पया देवुळता राजेमता बेसता कबुर पोकुर आयलाह आता. ओसो सबेटोरिन ताना राजेमतगा ओळ्हतलाहि, पोकुर केवालोर गोंडगोंड आस्तोर.
येसु इद्रम इंदोग़, “देवुळ वेहतद कगो एरे एवता; इंजेके देवुळि मन्कलोरगा राजेम कीयनद दिया एवयलाह आता. मीट पापमता अग़दाहि मल्सि, बेसता कबुरतुन विस्वस कीम्ह्टु,” इनजोर इंदोग़.
“इदिनलोप्पा मीवा बाताल विचर मन्ह्ता? इर्वुरग्डाहि बोग़ तपेना पोल्लो केंजतोग़?” इन्जि येसु ओरिन ताल्ह्कतोग़. “माळा मग़िय केंजतोग़,” इनजोर इतोर. येसु ओरिन इतोग़, “इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, मीकाय मुने सिद्वा एनवालोर ओसो बोगेस्कु, इद्रमतोर देवुळता राजेमते जागा पोयह्तोर.
पया देवुळि मन्कलोरगा राजेम कीयनद पोल्लोतुन पोकुर कीयलाहि, ओसो रोगमतोरिन सव्रे कीयलाहि, ओरिन लोहतोग़.
नावा पोल्लोतुन विस्वस केवालोर मन्कलोरा कयदे, देवुळता लावताङ इव सीनाङ आयनुङ: नावा पेदिरते देयह्किन पेसिह कीयनुर, तमा पुनवव बासाङ वळ्ह्कनुर.
माट इद गल्जवद राजेमतोर मन्कलोरल आतल. अदिनेनाह्क देवुळतुन जोहर कीसि तान रेयसोर, मान ईसोर, तान्क विचर वातप लेह्का मोळ्ककल.
‘मावाङ काल्कनगा तुंडटद मियग्डा दुरातुन इगान दुल्पिह्नोम, (मीट देवुळता पोल्लोतुन केंजविर इनजोर, इद दुरा साक्सि मनदग़ा.) मति देवुळि इतेके मन्कलोरगा राजेम कीयनद कगो एवयलाह आता, इदिन सीतात तासाटु,’ इनजोर वेहाटु.
दाविद राजाना लेह्कान राजेम कीयलाह वास्तोग़, ओन्क देवुळता देय्वा आयि! पोग़ोटा देवुळतुह्क जोहर!” इनजोर केयतोर.
देवुळि इन्ह्ता, “ऊळाटु, वेग़ नावा सेवकि, वेने नना आचतन, वेनगाने नना जीवा वाटिह्नन, वेना संगे नना गिर्दाते मह्नन. वेना पोग़ोन नना नावा पवित्र जीवातुन रेहतकन. वेग़ सबे जातिनोरिह्कु, नावा सेतेमतुन आबुर कीयनोग़.
येसुनाङ कीताङ कबस्क पूरा सुरिया पटमेंड आबुर आताङ. अस्के सबे रीतिनाङ रोगह्कने ऊटेम आस मतोरु, कुर्मुटटप आतोरु, पटापुटा नोयनद दुकतोरु ओसो देयह्क पोयतोरु, कुळ्न्दिल रोगह्कनोरु, कय्क-काल्क वाग़तोरु, इद्रम सबे रोगह्कनोरिन येसुनके ततोर. ततस्के येसु सबेटोरिन सव्रे कीसीतोग़.
इदिन पुन्पिह कीयलाह, नना मीक उंद पोल्लो वेहतह्नन: उंद लोतगा नेङिसि लूटे केवाल मुने अग्डोग़ पळ्योनु दोहवालेवा, अग्डा मादुन लूटे कीसि पेहता पग़यनोग़ा? आयो, ओन मुने दोहतेकेने, ओना लोतुन वेग़ लूटे कीस ओयनोग़. (अद्रमलेह्का देयह्कना पळ्योन दोहतेकेने, नना देयह्किन पूंड पग़यकन.)
मति बोर पापम कीसोर मन्ह्तोर, ओर देयह्कना मुक्याना लोकुर आंदुर. बह इतेक, अदु सुरुमुनेताहिये पापम कीसोर वायलाह आता. तानाङ कबस्किन बूळे कीयलाहिये, देवुळता मग़ि वातोग़.