13 पया “कय आहा!” इनजोर येसु वाग़ता कयदोन इताहे, ओग़ तना कयदुन आहतोग़. अस्के अद वाग़ता कयु, दुस्रा कयलेह्का सव्रेम आता.
ताना पोग़ोन तना कय तासतोग़. तासतस्के चट्नेन अद दिग निता, निचि देवुळतुन जोहर कीया बोटटा.
“अह इतेके अले, नावा विचर मन्ह्ताये! निमा सव्रेम आम,” इनजोर येसु इतोग़. इतस्के, (यहुदिरा मोंडरोगमतोन इटवद नोमळता अडोतुन नोमवा,) येसु ओन कय आहच बोयतोग़. अस्के चट्नेन ओना मोंडरोगम मायता.
नाक देवुळ ईतद लावते गुडिर तोवयलाह आतोर, कूटालोर ताकलाह आतोर, मोंडरोगमतोर सव्रेम आस्तोर, एव्डालोर वेनदलाह आतोर, हातोर बार तेग़्किह्तोर, गरिबतोरिह्क बेसता कबुर केंजलाह दोर्किह्ता.
ओना तपेह्क दंड पोस विळ्सवाये मता, ओसो नेतुर पोटा वने दल्गिस मता. अस्के पोलु ओन ऊळलाह, लोप्पा अन्जि, तना कयदुन ओना तलापोग़ोन तासतोग़. तासिस देवुळतुन पार्तना कीसि, ओन सव्रे कीतोग़.