18 अद्रमे योहन लोकुरा संगे उदसोर बेस तिनजोर-उनजोर वावोग़, अदिह्क इसि ओनगा देयम मन्ह्ता, इद्रम ओन इन्ह्तोर.
बाराह्क इतेके ओग़ देवुळता विचरते बेरोग़ मनदनोग़. ओग़ बेस्केन अंगुर जोमातुन ओसो बेदे ओचिह कीयनदिन वडोग़ आयनोग़. ओसो तना तलिना पोटालोप्पाडाहिये, देवुळता पवित्र जीवाते निंदनोग़.
मुनेता कालमते एलियाल कबुरतोना लेह्का, योहननाङ केग़यनाङ केनकेनेताङ, इतेके रूटुह्कनाङ केल्कने कोटटद गेंदे उहन्दोग़, नंडटुह्कु तोलाता पेटा दोहन्दोग़. ओना तिंडि इतेके पापेङ, ओग़्वेनेय अचोने मंदु.
ओरग्डाहि वेल्लाटोर इतोर, “वेग़ पिसाङ आतोग़, रा! वेन देयम पोयता. वेनाङ मीट बाराह्क केंजिह्निर?” इह इतोर.
अस्के यहुदिराङ पेदल्क येसुन इतोर, “निमा सामरितोनिन पर्गेनिन, नीक देयम पोयता इनजोर माट इह्नोम, अद बह जोलिया?”
लोकुर पया येसुन इतोर, “नीक देयम पोयता रा, (पिसानलेह्का वळ्ह्किह्निन)! नीक बोग़ हव्कलाह ऊळिह्तोग़?”
आयो, कग़यवाल गूरुनलेह्का ओसो ओर्युलतोग़ माल्कानलेह्का आयना, इचोने ओन्क बेसु. नना लोता माल्कानन मन्ज तेला, नाके ओर देयह्कना मुक्याल इन्ह्तोर; मीट इतेके लोता मन्कलोरिर इन्जि, मीक बेचोन वीळिस तिपल कीयनुर, इदिन सीताते तासाटु!
मति दुस्रोरिह्क पोकुर केवानन नाके देवुळि इनम एवा मनमाकि इनजोर, नना कुदतुन आव्रे कीसि, बेसता कबुरतुन पोकुर कीयनद सेवा बेस आयना इन्जि, नावा मेंदुलतुन कय इळ्न तासिह्नन.
इद्रम पोलु तना बयन वेहतह्पा, पेस्तुस इतोग़, “ए पोलु, निमा कोन बय्माङ आतिन डा! पका कग़यतिन अदिह्क पिसाङ आतिन बहे,” इनजोर जोरते केयतोग़.
मति परुसिर इनदलातोर, “वेग़ देयह्कना मुक्याना लावतेने देयह्किन पूंडिह्तोग़, रा!” इतोर.
उच्वुर सास्त्रमगूरुर येरुसलेम सहरताहि वास मतोर. ओर इद्रम इतोर, “वेन बेल्जेबुब इनदनद देयह्कना मुक्याल पोयता, तानाय साय्ताते, देयह्किन मन्कलोरग्डाहि पेसिह कीस्तोग़ रा!” इनजोर इतोर.
(ओग़ु मेंदुदा हामुरता लोप्पा वळ्ह्किह्तोग़ बहे इनजोर,) यहुदिर ओन इतोर, “नीक देयम पोयता ऊळा, इंजेक माट पुतोम. अब्रहम वने डोलतोग़, देवुळता कबुरतोर वने डोलतोर. निमा मात्रम इह्निन, ‘बोर नावाङ पोल्लोङ केंजिस अहलेह्का तिरियनुर, ओर बेस्केन हायोर आयनुर,’ इह्निन.