44 अद आंचाळ येसुन ऊळिसि, ओना पयाह वाता, वासि ओना गेंदे कोङतुन कुस्क्ने बोयता. बोयताहे ताना कुर्माता बादा मायता.
अदिह्कु लोकुर पोलुना मेंदुदगा दुपटिन ओसो गेंदेन बोय्पिह कीसि, दुक अरतोरा पोग़ोन ओस तासिन्दुर. अस्के दुकिनोर सव्रेम आंदुर. ओसो बोरिन देयह्क पोस मंदुङ, ओरग्डाह वने देयह्क पेसिस वितिंदुङ.
मति ओग़ बोग़ आंदोग़ इनजोर, वेग़ सव्रेम आतोग़ मन्कल पुनोग़. बाराह्क इतेके अगा वेल्लाय मुल मताह्कु, येसु तना पेदिर वेहवाये, अद मुडग्डाहि पेसिस अन्ज मतोग़.
ताना पोग़ोन तना कय तासतोग़. तासतस्के चट्नेन अद दिग निता, निचि देवुळतुन जोहर कीया बोटटा.
वासि येसुना पेग़्के ओनाङ काल्कनगा उदिसि, अळसोरे तनाङ कनिर्कने येसुनाङ काल्किन नाहता. नाहचि तनाङ केल्कने ओनाङ काल्किन उम्चिंदु. पया ओनाङ काल्किन लोंडसोरे, अद अतर्नेयदुन ओनाङ काल्कनगा वळन्दु.
येसु वेलियतोग़ अव सबे सहर्कनाङ, नाह्कनाङ, गूळानाङ बजर्कनगा दुकिनोरिन तासिसि, “गूरु, सिरप नीवा गेंदे कोङतुन मात्रम बोय ईम, अस्के बेस आयनुर,” इनजोर अर्जि कींदुर. बोर बोर ओना गेंदे कोङतुन बोयिंदुर, ओर सबेटोर सव्रेम आंदुर.
येसुह्क ओरा मान वसताह्कु, ओग़ ओराङ कोंडान बोयतोग़. ओग़ बोयताहे, ओर तोप्नेन तोवतोर. पया ओर येसुना संगे वातोर.
“अह इतेके अले, नावा विचर मन्ह्ताये! निमा सव्रेम आम,” इनजोर येसु इतोग़. इतस्के, (यहुदिरा मोंडरोगमतोन इटवद नोमळता अडोतुन नोमवा,) येसु ओन कय आहच बोयतोग़. अस्के चट्नेन ओना मोंडरोगम मायता.
बामनाह लेह्काडाङ सीनाङ ऊळिसि, पत्रु दायनद अग़दे दुक अरतोर मन्कलोरिन कटुस्क अग़्के, माग़िङ अग़्के, अग़दगा पेसिह कीस तासिंदुर. पत्रुना दळ्मतेला उय्तुरगा अर्सि, ओर सव्रेम आयनुर इनजोर लोकुरा आसा मंदु.
अस्के अद मुडगा उंद आंचाळ मता. अद आंचाळ बारा वर्सानाहि कुर्माते बादा आंदु. [अदु तनाङ पूरा कोताङ मत एवालोरिह्क ईसि मारिह कीता,] मति तान बोग़े सव्रे कीया पग़वोग़.
अस्के येसु “नाक बोग़ बोयतोग़ रा?” इनजोर ताल्ह्कतोग़. ताल्ह्कतस्के अगा मतोरु, “माट आयोम! माट आयोम!” इनजोर इतोर. पया पत्रु इतोग़, “गूरु! इद मुल नीवा सर्ने मन्जि, नियके दोबेङ-नूकेङ कीसोर, वेल्लाटोर बोयिस मनदनुर,” इतोग़.