52 अस्के कग़यवालोर येसुन दंडुम अर्सि, अग्डाह पका गिर्दाते येरुसलेम सहरते मल्स वातोर.
अस्के दोम्क्नेन येसु अविस्किन कलियिस “बेस पिसाटु!” इनजोर इतोग़. कलियतस्के अव ओना एरे अन्जि, ओनाङ काल्क मोळ्कताङ.
अद्रमलेह्का मीक वने इंजेके दुकम वाता, मति नना मीक ओसो कलियकन, अस्के मीट मीवा जीवाते गिर्दा आयकिर. अद गिर्दातुन बोग़े ऊंदोग़ आयनोग़.
मीटु येसुसामिन बेस्केने ऊळवेकाय, ओन जीवा कीय्ह्निर; ओग़ दिसवेकाय ओन नमिह्निर. मीट नमिसि, वेहता वावप अचोन गिर्दा आय्ह्निर.
इतस्के “ओ नावा सामिनिन, नावा देवुळतिन!” इन्जि तोमाल येसुन इतोग़.
‘नना पेसिस दाय्ह्नन, पया पेग़्के मियके मल्स वायकन,’ इह इनजोरे मीक वेह्च मतन, अदिन मीट केंजतिर. नाक मीट पूरा जीवा कीतेके, नना बाबानेके दाय्ह्नन इतस्के, मीट गिर्दा आवेरिर, बाराह्क इतेके बाबाल नाकाय बेरोग़ आंदोग़.
अतस्के, ओर ओन अगा ऊळिसि दंडुम अरतोर, तेला मति (ओग़ येसुये आंदोग़ा, आयोग़ा इन्जि,) ओरग्डाह उय्तुर उन्क-मन्क मतोर.
तेला मति मीक सेतेम वेहतह्नन, नना अतेके मीवा पाय्दाये आयग़ा. नना अनवेके, तोळ मनदनद देवुळता जीवा मियके वावो आयग़ा. मति नना अतन इतेके, तान मियके लोहतकन.
बर्कतताङ पोल्लोङ वेहतह्पा, ओग़ ओरग्डाहि एग़तोग़. पया देवुळि ओन पोग़ोन देवुळदीपतगा ओता.
पया अद्रमे वेर अमेसा मंदिरतगा अन्जि देवुळतुन जोहर कींदुर.
पया येसुनाङ बळयिर जय्तुन इनदनद मेटाताहि, येरुसलेम सहरते मलतोर. (अद मेटा येरुसलेम सहरताहि वळ्गा कोस जेक मता.)