37 अस्के ओर दिर मिळ्ह्किसि, माट येसुना मिळ्सुमतुन ऊळिह्नला बहु, इनजोर बामिस रेयतोर.
मति ओर (ताना पोल्लोतुन विस्वस केवालेवा,) तान “निमा कोन पिसाङ आतिन रि?” इंदुर. मति अदु “आयो! पत्रुये आंदोग़” इनजोर इंदु. पया ओरु, “अह इतेके अद पत्रुन राका कीयनद देवतुल मनदग़ा,” इनजोर इतोर.
इतस्के साव्कर मन्कल इतोग़, ‘अद्रम आयो अब्रहम तादो! डोलतोरग्डाह बोग़ाय अन्जि ओरिन वेहतेके, ओर पापमता अग़दाहि मिळ्न्दिसि, देवुळतके मलयनुर,’ इतोग़.
अस्के येसु ओरिन इतोग़, “मीट इचोन बाराह्क रेयतिर? नावा लोप्पा बाराह्क उन्क-मन्क आय्ह्निर?