20 मति ओर्वोग़ बार ओसोय गरिब मन्कल मतोग़. ओना पेदिर लाजर मता. ओग़ मेंदुलमेंड बोटाङ आस मतोग़. ओन दिनमे साव्करना लोता अग़दगा, बोरो तचि तासिस अंदुर.
मंदिरतगा एवतस्के ओर्वोग़ पुटिय ताक पग़वोग़ मन्कल ओरिह्क दिसतोग़. ओग़ मंदिरतगा अनवालोर वावालोरिन ताल्ह्किस तिनेग़ इन्जि, दिनम उय्तुर ओन मंदिरतगा एवनाह कांजिस तंदुर. तचि वेल्लाय सोबाता अग़ इनदनद अग़दगा उदिह कीस अंदुर.
मावोर विस्वसिरिर, केंजाट! इद दुनियातोरा इसबते बोर गरिबते मन्ह्तोर, ओरिन विस्वसते बेरोर कीयलाह, देवुळि आचताया, आचो? नावा राजेम मियेनाह्के आयग़ा इन्जि, देवुळि तन्क जीवा केवालोरेनाह्क पोल्लो विळ्सिस मता इन्जि पुतिर; अदे राजेम गरिबतोर विस्वसिरिह्क आयग़ाया, आयो?
देवुळि तना मुनेह माक कदर ईता इनजोर, कदरलेवोर विस्वसिर गिर्दा आयना गावले.
साव्कर तिनदह्पा, इळ्न अरतव पेसावार्किन तेला तिन्जि, पोटातुन निहेनन इन्जि, ओग़ विचर कींदोग़. ओसो ओना मेंदुदाङ बोटान नय्क बार वासि नाकिन्दुङ.
मरियाल इनदनदु ओसो ताना अकालि मार्ताल, इव बेतनि इनदनद नाटे मंदुङ; अविस्कनाये तमोग़ लाजर पेदिरतोग़ दुक अर्स मतोग़.
पया ओग़ु रेसाता अग़दगा अतोग़ अस्के, ओसो उंद ओर्युलतदु ओन ऊळिसि, अगा मतोरिन वेहता, “ए वेग़ वन नासरेत नाटेनोग़ येसुना संगे मतोग़े!”
“ओसो उंद पोल्लो केंजाटु. ओर्वोग़ पका साव्कर मन्कल मतोग़. ओग़ डुंगा पंडलेह्काडा रंगताङ, पका दाराताङ गेंदेङ केग़्न्दोग़. ओसो दिनमे बेस सुकमते, गिर्दा-वेळ्काते ओसो बेरा गिजुरते मंदोग़.