32 मति वेग़ नीवा तमोग़ डोलिस मतोग़, इंजेक जीवा अरतोग़. लेसिस मतोग़, ओसोवने दोर्कतोग़. अदिनेनाह्क माट गिर्दा आयना गावले’ इतोग़,” इनजोर येसु इद्रम पीटो वेहच मारिह कीतोग़.
वेग़ नावा मग़ि डोलिस मतोग़, इंजेक जीवा अरतोग़. लेसिस मतोग़, मति वेग़ दोर्कतोग़,’ इनजोर वेहतोग़. इद्रमलेह्का ओर गिर्दा कीयलाह बोटटोर.
आयो! निटम कीयग़ाये. देवुळि! नीवा पोल्लो चुकवा सेतेम दिसग़ा. निमा नेयम कीयह्पा, नीवाय पोल्लो ताकग़ा, इनजोर रासतप लेह्का, सबेटोर जोल मतेक तेला, देवुळि सेतेमे मन्ह्ता.
इंजेके माक यहुदिरिह्के, देवुळि तनाङ अडोना सास्त्रम ईता इनजोर पुह्नल. इतेके सास्त्रमते रासतव इव पोल्लोङ, मावाय कसुरतुन तोहतह्ताङ. इद्रमलेह्का देवुळि नेयम कीयह्पा, तान बोग़े कसुरलेवोनन इनदा पग़वोग़. पूरा बूममेटोर तमाङ लाग्वाङ कबस्कनेनाह देवुळता मुनेह जबब्दर आयनुर.
मति माने-मन्कना नडुम पुटटोनन बेस तिनजोर-उनजोर वाताह्क इसि, ‘ओन ऊळाट, ओग़ उळ्बे, ओचे, सिद्वा एनवालोरा, पाप्यहलोरा गोतयाल!’ इद्रम मीट नाक इह्निर. (बजरते मनवालोर वेर गळ्स पेकोरा लेह्काने, योहन अह मताह्कु वने मीक अरवोये, नना इह मताह्क वने मीक अरवोये.)
इतस्के तपे ओन इतोग़, ‘बाबा! निमा इतेके अमेसा नावा संगे मह्निन, नयगा बाताल बाताल मन्ह्ता, अद सबे नीवाय आंदु.
इतेके देवुळि यहुदिरिन जेक कीताह्कु, दुनियामेटोर लोकुरिह्क, देवुळता संगे कलियलाह दोर्कता. इतेके इंजेके अद ओसोवने यहुदिरिन तनगा एरे कीयग़ा, अस्के अद बेचोन गिर्दाता पोल्लो आयग़ा! डोलतोर ओसो जीवा अरतप लेह्का आयग़ा.
“[लेसतोरिनु पिसिह कीयलाहे, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना वातन.]