31 इतस्के तपे ओन इतोग़, ‘बाबा! निमा इतेके अमेसा नावा संगे मह्निन, नयगा बाताल बाताल मन्ह्ता, अद सबे नीवाय आंदु.
ओरिन देवुळि तनाङ पिलाङ-पेकोर आयलाह आचता, ओरिह्के तना सोबा ओसो डीसा दिसिह कीता. ओरा संगे करल कीसि, तनाङ अडोना सास्त्रम ईता. तन्क बेद्रम माळना इनजोर, ओरिने वेहच मता. ओसो ओरिह्क वेल्लाङे बेसताङ पोल्लोन विळ्सिस मता.
अदिनेनाह्क नना ताल्ह्किह्नन, देवुळि तना इस्रयेल लोकुरिन पूराय विळ्सिसीताया? आयो! अद्रम विळ्सो! विळ्सवाह्के कोनि, नावा लेह्काडोरिन वने आचता. नना वने इस्रयेल मन्कनने आंदन, अब्रहमना जालपिलतोग़ बिन्यमिनना कूळतोनन.
बोग़ाय देवुळतुन नाक मल्हच ईम इनदलाहि, मुने बातालाय करा ईस मतोग़ा? एवोग़!
मति वेग़ नीवा मग़ि, पूरा मालसोमतुन साट्याल कबळते बूळे कीतोग़. ओनेनाह्क कोनि बेस पका मेंदुल आतद कुरा पियोतुन अस्कलाह वेहतिन अय!’ इतोग़.
मति वेग़ नीवा तमोग़ डोलिस मतोग़, इंजेक जीवा अरतोग़. लेसिस मतोग़, ओसोवने दोर्कतोग़. अदिनेनाह्क माट गिर्दा आयना गावले’ इतोग़,” इनजोर येसु इद्रम पीटो वेहच मारिह कीतोग़.
केंजाटु, माल्काना लोते ओर्युदोन्क अमेसा मनदनद अदिकर इले, मति मग़िह्क इसि मन्ह्ता.