41 अस्के पत्रु ताल्ह्कतोग़, “सामि, निमा इद पीटोतुन माके वेहतलाह आतिना? बार इगा जमा आतोर सबेटोरिन वेहतलाह आतिन?” इतोग़.
नना मीक वेहतनद पोल्लोतुन, नाक नमवालोर सबेटोरिह्क वेहतह्नन, उसरते मन्ह्टु,” इनजोर इतोग़.
इंजेके इद दुनियाताङ आक्रि दियाङ गट्नेन एवताङ. इद पोल्लोतुन सीता कीसि, मीट पार्तना कीयनस्के, उसरते मनदना इन्जि, अक्र्ने मन्ह्टु.
उसर आम्ह्टु! सीताते मन्ह्टु! मीवा अडम मनदनद देयह्कना मुक्याल, कह्चनद सिङपुललेह्का, बोन पोसि पिळ्ह-पळ्ह कीस तिनदकन इनजोरे तिरियिह्ता.
इन्जि कग़यवालोरगा वातोग़, अस्के ओर उंजिस मतोर. पया सिमोन पत्रुन तेहचि, इद्रम इतोग़, “ए सिमोन, निमा उंजिह्निना? गंटामेंड वने सीताते मनदा पग़विना?
“अदिनेनाह्क बोग़ मेटिह्क तना माल्काल वेहतद कबळ पूरा एर्का मन्जि तेला, ओग़ मुर्तिय तयरते मनोग़, ओसो तना माल्काना विचरता लेह्का, ओग़ कबळ वने केवोग़ इतेक, ओग़ मन्कह्कु पका देबाङ अरयनुङ.
मति बोग़ु पुनवालेवा, तना माल्काह्क विचर वावाङ कबस्क कीस मनदनोग़ इतेके, ओन्क कमि देबाङ अरयनुङ. अदिनेनाह्क बोन्क एक्वा ईतद मन्ह्ता, ओना जबब्दर एक्वा आयग़ा. ओसो बोनगा एक्वा तासतव मन्ह्ताङ, ओनग्डाह एक्वा इसब ताल्ह्कमुळ आयग़ा.