40 अदिनेनाह्क मीट वने तयर मन्ह्टु, बाराह्क इतेके मीट नावा अग़ ऊळवद वेलाते, नना माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायकन,” इनजोर इतोग़.
अदिनेनाह्क विस्वस केवोरा लेह्का, बाताले पुनवा उंजतप मनवल. मति सामिना अग़ ऊळसोर उसरते मनदकल, बेसतल बुदते मनदकल.
माट गिर्दा-वेळ्का आयिङ! ताना जोहर कीयिङ! ऊळाट, गोरेपिलाताङ मर्मिङ एवताङ. मर्मिनेनाह्क मर्मपिला तयर आता.
माट मुने किर्स्तुन विस्वस कीयलाह आतल अस्के, देवुळि माक इद ईकळता दुनियाताहि पिसिह कीयनद कगो बेस्के एवयग़ा इनजोर, अग़ ऊळिंदल. इंजेके अद कगो एरे एवता. अदिह्क मीट मीवा निद्रताहि तेदिसि, उसर आम्ह्टु. नना वेहतप लेह्का ताकाटु.
पया येसु तनाङ कग़यवालोरिन इतोग़, “अदिह्क मीट वने उसरते मन्ह्टु, बाराह्क इतेके माने-मन्कना नडुम पुटटोना वायनद इहलेह्काने मन्ह्ता. ताना दियातुनु, वेलातुनु मीट मुर्तिय पुनविर.
मीटु मन्कना बुदताङ लालुस्किन मुर्तिय सीता केवाहु,किर्स्तु येसुसामिये मीक आव्रे कीयेग़.
अद्रम मीट वने तयर मन्ह्टु, बाराह्क इतेके मीट नावा अग़ ऊळवा वेलाते नना, माने-मन्कना नडुम पुटटोनन वायकन.
“अद्रमलेह्का सामि वायनद दिया बेदु, इद मीक तेळियो, अदिह्कु मीटु उसर आसोर मन्ह्टु.