52 इदिन केंजिसि यहुदिर तमतमाय जेटामारा आतोर, “वेग़ मन्कल माक तना मेंदुल तिनदलाह, बेद्रम ईयनोग़, अय?”
इव गोटिनेनाह्क यहुदिर ओसो उंद देबा पका जेटामारा आसि, रेंड तुंगाङ आतोर.
तेन केंजिस उय्तुर परुसिर इतोर, “ओग़ मन्कल देवुळताह इलेग़, मतेके ओग़ पोल्वादियाते इद सव्रे कीयना कबळ केवोग़ आवेग़.” ओसो उय्तुर इतोर, “इंगो मति बोग़ाय पापि मन्कल, इद्रमताङ बेह्राङ सीनान बह तोहता पग़यनोग़?” इद्रम तमतमाय वह्चिसि, ओर रेंड तुंगाङ आतोर.
देवुळदीपताहि रेगतद तिंडि ननान आंदन इनजोर येसु इताह्कु, यहुदिर तमतमाय येसुना लोप्पा मुयोग़ आंदुर.
मति बोग़ु मन्कना बुदते ताकिह्तोग़, ओग़ देवुळता जीवाताङ पोल्लोन केंजोग़. ओग़ अव पोल्लोन बुदलेवव पोल्लोङ इन्ह्तोग़. बाराह्क इतेके, देवुळता जीवातेने, अव पोल्लोन बेस-नेह्ना पर्ह्किस ऊळनदु. ओग़ अद्रम केवाह्कु, अविस्किन पुनदा पग़वोग़.
हामुरताहि जीवा अरयना पोल्लोतुन केंजतापया, उय्तुर बार ओन कवतोर. ओसो उय्तुर बार “अले बेस्काय इद नीवा पोल्लोतुन, माट ओसो केंजकोम,” इनजोर इतोर.
(ओग़ वळ्ह्कतद पोल्लो तान्क पङ्ने तेळियवाह्कु,) अद इता, “दादा, नियगा एग़ तोग़लाहि जेरना वने इले, ओसो चुवातगा एग़ वने पकाय इळ्न मन्ह्ता. इतेके इद जीवात मनदनद एग़ु बेग्डाह वायग़ा?
“मति इद बेद्रम आया पग़यग़ा, गूरु?” इन्जि निकोदेमि येसुन ताल्ह्कतोग़.
इतस्के निकोदेमि बयल आसि ओन इतोग़, “बातालि? पूना पुटमुळ इतेके बाताल? मन्कल मुय्तोग़ आतस्के, तना तलिना पोटातग्डाहि ओसो बह पुट पग़यनोग़?” इतोग़.
अस्के पया यहुदिराङ पेदल्क बाताल कीतोर,येरुसलेम सहरताहि देवुळता मंदिरतगा माळवालोर बूमयालोर, देवुळवडेर, वेरिनु योहनिन ऊळिस वाटु इन्जि लोहतोर. वेर योहननगा वासि “देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल राजाल वावाल मतोग़, ओग़ बह निमानेया?” इनजोर योहनिन ताल्ह्कतोर.
इव गोटिङ केंजिसि, येसुनाङ कग़यवालोर वेल्लाटोर इतोर, “माकु एग़्ङ वास्ता, रा! इविन बोग़ केंजनोग़?”