43 अस्के येसु ओरिन इतोग़, “मीट-मीटे मुयोग़ आयमाट!
देवुळि पुटिह कीतद बेदे आयि, तानाङ कोंडानाहि मक पग़वो; मति सबेटव तान्क पोळ्क्ने दिसिह्ताङ. तान्के माक पूरा इसब ईया पोयह्ता.
मति मियग्डाहि उय्तुर नावाङ पोल्लोन नमवोरिर मह्निर,” इनजोर येसु इतोग़. बाराह्क इतेके नमवोर बोरु, ओसो बोग़ नाक कोंटेतोरा कयदे पोसीयनोग़ इनजोर, येसु मुनेन पुन्ज मतोग़.
ओर इद गोटटुन येसुन ताल्ह्कना गावले इनजोर, तमाय पोटालोप्पा तासिस मतोर, तान येसु पुन्जि ओरिन इतोग़, “‘गय्क मनेके मीक नना दिसोन आयकन, पया पेग़्के गय्क मनेके, मीट नाक ओसो ऊळकिर,’ इनजोर इतन, अदे गोटटुन मीट ओर्विह्क-ओर्वोग़ ताल्ह्किंदिरा?
अद्रमे पया ओर कापेर्नाग़ वातोर, वासि तमा जागातगा अतोर. अतस्के येसु ओरिन ताल्ह्कतोग़, “अग़दे वानेके बाताङ कट्लाङ आंदिर?” इतोग़.
तेन पुन्जि येसु इतोग़, “एय विस्वसलेवोरिर, आरिङ इलवाह्कु, मीट बाराह्क इचोन आलिह कीय्ह्निर?
मुयोग़ आसोर ओर इतोर, “वेग़ इतेके योसेपना मग़ि येसु आयोया? वेना तलोग़-तपेन बह माट पुनोम? पया वेग़ नना देवुळदीपताह रेगतन इनजोर, बेद्रम इन्ह्तोग़?”
केंजाटु, नाक लोहतोग़ बाबाल ओस एवालेवा, बोग़े नयगा वाया पग़वोग़. ओसो ननाये ओन आक्रिता दियाते मल्स जीवा अर्हतकन.