14 अस्के पया मंदिरते येसु वेन कलियतोग़, कलियिस इतोग़, “ऊळा, निमा दुकताहि तेग़्कतिन! मुनेटलेह्का इंजेक पापम केमा बहा, कीतेके मुनेट्काय एक्वा तिपलते अरयकिन,” इतोग़.
“गूरु, नाक बोग़े बातय इनोग़,” इन्जि इता. “नना वने नीकु सिक्सा ईयलाह तयर इलेन. अन, इंजेटाहि निमा नीवा पापमतुन विळ्सिस मन,” इनजोर येसु तान इतोग़.]
अस्के पया अद अन्जि, तन्काय लाग्वव एळुङ देयह्किन, तना संगे गोत कीस ततह्ता. अस्के अवु ओग़ मन्कना लोप्पा नेङिस जागा आस्ताङ. पया ओना इंजेटा गोसा, मुनेतदिह्काय वेल्ला करबता आस्ता. अद्रमलेह्काने इद लाग्वा पीळतोरिह्कु, तमाङ जीवाने नावाङ पोल्लोह्क जागा एवाह्कु, इद्रमे गोसा आयग़ा,” इनजोर इतोग़.
ओरा विस्वसतुन ऊळिसि, कय्क-काल्क वाग़तोन, येसु इद्रम इतोग़, “अल बाबा! नना नीवाङ कसुर्किन मापि कीय्ह्नन,” इतोग़.
ओर दुकिनोरगा डेडा वीसा आट (38) वर्सानाहि दुक अरतोग़ ओर्वोग़ मतोग़, ओग़ मुर्तिय ताक पग़वोग़.
मुने मीटु देवुळतुन पुनवोरिर मतिर अस्के, लाग्वा विचरते तिरियताह्कु, गोचुर आयना, सिंड्रि-साट्याल आयना, कल लोटि आयना, वेल्लाटोर कलियिसि कडा रिमाते विचर वातप कीयना, बोमान मोळ्कना, इद्रमताङ मीट कींदिर. मीट मुने अह कीताङ दियाङ मारताङ, इंजेटाहि अद्रमताङ केमाटु.
मति ओग़ बोग़ आंदोग़ इनजोर, वेग़ सव्रेम आतोग़ मन्कल पुनोग़. बाराह्क इतेके अगा वेल्लाय मुल मताह्कु, येसु तना पेदिर वेहवाये, अद मुडग्डाहि पेसिस अन्ज मतोग़.