37 ‘ओर्वोग़ वीतिह्तोग़, दुस्रोग़ बारा कोयह्तोग़,’ इद्रम इनदनद उंद गोटि मन्ह्ता, इद गोटि मीवा लोप्पा करल अरयह्ता.
निमा कळक मन्कनिन आंदिन, अदिह्क नना नीक रेयतन. नीवा कयदे तासवदिन पेह्किह्निन, ओसो नीवा कयदे वीतवग्डाङ कोयह्निन,’ इतोग़.
कोयवाल तना बूत दोर्किह कीस्तोग़, ओसो अमेसाता पिसमुळतेनाह्कु, लोकुरिन जमा कीस्तोग़. बाराह्क इतेके वीतवाल (इतेके देवुळता पोल्लो वेहवाल) ओसो कोयवाल (इतेके पोल्लोतुन नमवालोरिन जमा केवाल) वेर इर्वुर कलियिस गिर्दा कीयना इन्जि.
बेदिनेनाह्क मीट मुने कह्टेम केविर, अदिन कोयलाह नना मीक लोहतन. नना कह्टेम कीसि देवुळता पोल्लो वेहतह्नन, दुस्रोर वने मुने वेहच मतोर, मति मावा कह्टेमता पंटा कोयलाह मीट वने कलियतिर,” इन्जि येसु तनाङ कग़यवालोरिन वेहतोग़.
इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, नना कीयनव बेरा डीसाताङ कबस्किन, नाक नमवालोर वने कीयनुर, ओसो अविस्किह्काय वीळिस बेह्राङ कबस्क कीयनुर. बाराह्क इतेके नना बाबानेके दाय्ह्नन इनजोरे.