13 पया येसु तान इतोग़, “बोग़ाय इग्डा एतुन उटोग़ इतेके, ओन्क ओसो एग़ उनडा वसग़ा.
अवयनद तिंडटा पेग़्के अनमाट, मति अमेसाता पिसमुळ ईयनद, बेस्केन अववदु तिंडटुन पर्ह्काटु. इद्रमता तिंडि माने-मन्कना नडुम पुटटोनन, नना मीक ईकन. बाराह्क इतेके अदिन ईयनद अदिकर नावा देवुळबाबाल नाक ईतोग़,” इनजोर इतोग़.
अस्के पया ओग़ अब्रहमिन आळो कीस इद्रम इतोग़, ‘ए अब्रहम तादोनिन! नाक ऊळिस जीवा लोपा रा! नना किसबटटगा कर्वलाह आतन. निमा मुर्बत कीसि लाजरिन लोहचीम, ओग़ वासि तना वेळ्न्जतुन एतगा मुळ्हचि, नावा वेंजेटुन सितुर कीयेग़,’ इनजोर केयतोग़.
मीवोर मुनेतोर पेदल्क पेळ्ह्कल बूमते देवुळ अर्हतद ‘मना’ इनदनद तिंडि तिन्ज तेला, ओर डोलतोर.
मावा मुनेतोग़ पेदामुय्तोग़ याकुबि इद चुवातुन माक ईतोग़; ओग़ कुदि, तनाङ पेकोर ओसो कोंदाङ, गोरेङ, इग्डा एतुन उंडुर. बह निमा ओन्काय बेरोनिन आसि, माक इदिह्काय बेसतल एग़ ईकिना?” इन्जि अद येसुन इता.
मति नना ईयनद एतुन बोर उनडनुर, ओरिह्क पया मुर्तिय एग़ उनडा वसो आयग़ा. नना ईयनद एग़ मात्रम, ओरा लोप्पा अमेसा पिसलाह ईयनदु, ऊता एग़लेह्का पोङग़ा,” इनजोर इतोग़.