23 अद वेलाते मीट नाकु बेदे पोल्लो ताल्ह्कविर आयकिर. इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, मीटु नावा पेदिर वेहच, बाबान बेदे आयि ताल्ह्ककिर, अस्के ओग़े कुदि मीकु अदिन ईयनोग़.
मीटु नयगा जोळेम आस मतिर, ओसो नावाङ पोल्लोङ मीवा जीवातगा गडिस मतुङ इतेके, बाताल मीक गावले, अदिन ताल्ह्काटु, अस्के अद मीक दोर्कग़ा.
बेदिनाय मीट उन्क-मन्क आयवा, विस्वसते पार्तना कीस तान ताल्ह्कतेके, देवुळि मियेनाह्क अह कीयग़ाये,” इन्जि इतोग़.
“‘ताल्ह्कसोर मतेके ईकन, पर्ह्कसोर मतेके दोर्कग़ा, तेल्प कोह्कसोर मतेके तेग़यकन’ इन्जि, देवुळ मीक इन्ह्ता.
अद वेलाते नावा पेदिर वेहच, सीदा मीटु ओन ताल्ह्ककिर, अस्के मियेनाह्क नना बाबान ताल्ह्कलाह, बातय गर्ज मनो आयग़ा.
अह आतस्के बाबाल, नना, माट इर्वोम जोळेम आस मह्नोम, ओसो मीट नयगा जोळेम आस मह्निर, ओसो नना मियगा जोळेम आस मह्नन इनजोरे, मीट पुनदकिर.
बह इतेके, इंजेके देवुळतग्डा जीवा, यहुदिरगा ओसो यहुदि आयवोरगा वने मन्ह्ता. अदिनेनाह्क इंजेके माट रेंड आस तुंगाना मन्कलोरल, किर्स्तुना मेटे देवुळबाबानगा दाया पग़यह्नल.
ए पेकोरिर! मीट पापम केमाटु इनजोर, इव पोल्लोन नना मियेनाह्क रासलाह आतन. मति मयग्डाह बोग़ाय पापम कीतेके, माकु देवुळबाबाना संगे गूनम केवाल ओर्वोग़ तोळतोग़ मन्ह्तोग़. ओग़े सेतेमतोग़ येसु किर्स्तु आंदोग़.
अस्के तोमाल इनवाल कग़यवाल ओर्वोग़ येसुन इतोग़, “सामि, निमा बेगा दाय्ह्निन, अदिन वने माट पुनोम. इतेके पया, नीवा दायनद अग़ि माक बह एर्का आयग़ा?”
ओर इद गोटटुन येसुन ताल्ह्कना गावले इनजोर, तमाय पोटालोप्पा तासिस मतोर, तान येसु पुन्जि ओरिन इतोग़, “‘गय्क मनेके मीक नना दिसोन आयकन, पया पेग़्के गय्क मनेके, मीट नाक ओसो ऊळकिर,’ इनजोर इतन, अदे गोटटुन मीट ओर्विह्क-ओर्वोग़ ताल्ह्किंदिरा?
इंजेक निमा कतमतविनु पुह्निन इनजोरे माक तेळियता. इनजोर कोनि बोग़ाय नीक ताल्ह्कनद गर्ज इले. अदिह्क इंजेक माटु निमा देवुळताहि वातिन इनजोर, सेतेम पोयह्नोम,” इतोर.
पया दुस्रोग़ यहुदाल (इस्केर्योत आयोग़) इतोग़, “सामि, माक बार निमा दिसकिन, दुनियातोरिह्क बार निमा दिसविन आयकिन, इतेके इद बहु?” इन्जि ताल्ह्कतोग़.