21 नाक लोहतोग़ बाबान वेर पुनवाह्कु, मीट नावाङ कग़यवालोरिर इन्जि, मीकु इद्रमताङ तिपल्क ईयनुर.
ओसो मीट नाक नमवालोरिर आताह्कु, दुनियातोर मीकु कोटुल कीयनुर. मति आक्रि एवनाह बोर दीरा पोस मन्ह्तोर, ओरिन देवुळि पिसिह कीयग़ा.
ओर बाबान पुनोर, नाक वने पुनोर इन्जि, इद्रम मीक तिपल कीयनुर.
तेन केंजिस ओर ताल्ह्कतोर, “अह इतेक नीवा बाबाल बेगाडोग़?” ताल्ह्कतस्के, “नना निटम बोनन आंदन, इदिन मीट पुनविर, ओसो नावा बाबान वने पुनविर. मीटु नाक पुन्ज मतेके, नावा बाबान वने पुनेरिर,” इन्जि येसु ओरिन इतोग़.
“अद तूकने मीवाङ कोंटेतोर मीक जेलते वाटनुर, तिपल कीयनुर, हव्कनुर वने. मीट नाक नमवालोरिर आताह्कु, सबे जातिनोर मीक कोंटेङ कीयनुर.
ओसो नाक नमताह्कु, मीकु सर्करता मुनेह, अहे राजालोरा मुनेह, निल्पिह कीयनुर. अस्के मीटु ओरिह्कु, ओसो यहुदि आयवोर दुस्राङ जातिनोरिह्कु, नावा लोप्पा साक्सि वेहतकिर.
विळ्सिस ईतस्के बळयिर, येसुना पेदिरतेनाह्क माक देबाङ अरताङ इनजोर, बेस गिर्दाते पंचताहि पेसिस अतोर.
नाक नमताह्कु पकाय तिपल आतिर, तेला मति अद तिपलते दीरा पोस मह्निर, आरेम आयविर. नना इव सबे पोल्लोन पुतन.
देवुळतुन पुनवोर, येसुसामिना बेसता कबुरतुन केंजवोरिह्क सिक्सा ईयलाह, येसु मळ्गनद किसते ओसो वायनोग़.
इव पोल्लोना लोप्पा पुन्ज मन्ह्टु. देवुळतुह्क विचर वातप बेस बुदते मन्ह्टु, पापम कीयनद विळ्साटु. मीक लजा वानाह उंद पोल्लो इह्नन, मियगा उच्वुर मन्कलोरिर देवुळतुन इंका पुनविरे.
अद ताना बुदता पोल्लोतुन, इद दुनियाता मुक्यालोर पुनोर. पुन्ज मतेके, बेरा डीसातोग़ सामिन हव्कनागुटातगा मोल्लाङ कोटिस हव्कोर आवेर.
ओरिह्क देवुळतुन सीता कीयलाह, मुर्तिय विचर वावो. अदिनेनाह्क ओरा बुद करबता मनि, ओप्पवव कबस्क कीयिर इनजोर, देवुळि ओरिन विळ्सिसीता.
इद्रम बाराह्क इह्नन इतेके, मीवाङ रावुळ्किन ऊळसोर तिरियनेके, उंद गर्यातुन ऊळतन. अगा ‘माट पुनवद पेनतेनाह्क’ इनजोर रासिस मता. मीट पुनवालेवा मोळ्किह्निर, अदे देवुळता पोल्लोतुन नना इंजेके मीक वेहतह्नन.
नयेनाह्क ओन्क बेचोन तिपल एता पोयग़ा इन्जि, नना ओन तोहतकन,” इनजोर येसु इतोग़.
“मावोरिर! मीटु, मीवा मुक्यालोर बार कलियिस, (येसुन हव्कनाह कीतिर. मति ओग़ बोग़ आंदोग़ इनजोर) पुनवालेवा अह कीतिर, इद नाक एर्काये.
येसु ओरिन इतोग़, “नना नाके कदर ईतेके, अद कदरता बातय पाय्दा इले. मति बोन मीट ‘मावा देवुळबाबाल आंदोग़,’ इनजोर इह्निर, ओग़े नावा बाबाल नाक कदर ईस्तोग़.
“माने-मन्कना नडुम पुटटोनाङ मीट कग़यवालोरिर मनाह्कु, लोकुर मीकु कोंटे कीयनुर, मीकु पूंडिस ईयनुर, मीकु पास्कनुर, मीक लागोर इनजोर मीवा कदर रेहतनुर, अस्के मीट देवुळता देय्वातोरिर.
बोर इंजेके तमा कुदता जीवातुन पिसिह कीयलाहि ऊळिह्तोर, ओर आक्रिते बूळेम आयनुर. मति बोर नयेनाह्कु सबे पोहतह्तोर, ओरिह्क देवुळि पूना जीवा ईयग़ा.
“नावा पेदिर मीक अरताह्कु लोकुर बेस्के मीकु पास्कनुर, तिपल कीयनुर, अहे मीवा अडम मताङ-लेवाङ जोल कूदिङ वळ्ह्कनुर, अस्के मीट देवुळता देय्वातोरिर.
ओसो मीट नाक नमवालोरिर आताह्कु, दुनियातोर मीक कोटुल कीयनुर. मति आक्रि एवनाह बोर दीरा पोस मन्ह्तोर, देवुळि ओरिने पिसिह कीयग़ा.”
“इव पूरा पोल्लोङ आयनामुने, मीट नाक विस्वस कीतेनाह्क, लोकुर मीकु पोस पका तिपल कीयनुर. यहुदिराङ पार्तना कीयनव लोह्कनगा पोस ओयनुर, जेलते वाटनुर. ओसो बोर बोर मीकु राजालोरगा, गुमसिरगा ओयनुर.
मीट नाक विस्वस कीतिर, अदिनेनाह्क सबेटोर मीक विरुद कीयनुर.
मीट ओन पुनविर, मति नना ओन पुह्नन. ओसो नना ओन पुनोन इनजोर इनदकन इतेक, नना मीवा लेह्का जोलतोनन आयकन. मति नना इतेक ओन पुह्नन, ओसो ओनाङ पोल्लोङ केंजिस, अह तिरियिह्नन.
बेव डीसाताङ कबस्किन दुस्रोर बोरे केवोर, अव कबस्किन नना ओरगा केवेके, ओरगा कसुर मनो आवालि. मति ओर इतेक, इंजेके नावाङ कबस्किन ऊळिस तेला, नाकु अहे नावा बाबान कोंटे कीस्तोर. अदिह्क ओर कसुरते अरयह्तोर.
“ए सेतेमतोग़ बाबानिन, नीक दुनियातोर पुनोर; मति नना नीक पुह्नन. ओसो निमा नाक लोहतिन इनजोरे, नाक नमवालोर वने पुन्ह्तोर.
आयो रा! इद्रम कीकल, (ओरिह्क सिक्सा एवल); मति इद पोल्लो आबुर आयना आयो इनजोर, इंजेटग्डाहि वेग़ येसुना पोल्लोतुन बेगान वेहमाट इनजोर, ओरिन रेय्पिह कीसि विळ्सिसीकल,” इतोर.
इगा वने नीक मोळ्कवालोर सबेटोरिन दोहच ओयलाह, पेर्मालोर ओन्क अदिकर ईतोर इन्जि वने केंजतन,” इनजोर ओग़ इतोग़.
“नना वने मुने अद्रमे, नासरेत नाटेनोग़ येसुन विस्वस केवालोरिन, पका तिपल कीयना इनजोर, विचर कीसोर मतन.
ऊळाट, मावा देवुळबाबाल माकु नावाङ मग़्क-मयास्क इन्जि इन्ह्तोग़, अचोन ओग़ माक जीवा कीस्तोग़! इंजेक माट निटमे देवुळताङ पिलाङ-पेकोरल आंदल. मति इद पोल्लो दुनियातोरिह्क एर्का इले, बाराह्क इतेके ओर देवुळतुन वने पुनोर.
ओर किर्स्तुना सेवातुह्क पेसतोर, साय्तातेनाह्क ओरु विस्वस केवोरगा अनोर.