48 माट ओन अहे विळ्सतेके, कतमतोर ओन नमिसि ओन राजाल कीयनुर. अस्के रोम सर्करताङ सीपय्कु वासि, मावा मंदिरतुनु, मावा देसेमतुनु बूळे कीयनुर” इन्जि, इद्रमताङ पोल्लोङ पट आसि वळ्ह्कतोर.
“येसुना पोल्लोतुन काग़्हतनद आयो इनजोर मीक वेहोमा? मति मीट इतेके, येरुसलेमतगा कतमतोरिने ओना पोल्लोतुन काग़्हचीतिर. अचोने आयो मति, ओन माटे हव्कनाह कीतोम इनजोर, मावा पोग़ोन कसुर वाटलाह ऊळिह्निर?” इनजोर तप तोहतोर.
सास्त्रमगूरुरिर, देवुळि मीक पका सिक्सा ईयग़ा. बाराह्क इतेके बुदता अग़दुन केहचीतिर; मीट वने ओळियविर, ओसो ओळियवालोरिन वने ओळियलाह एविर. (इद्रम मीट मन्कलोरिन सेतेम पोल्लोतुन पुनदलाह एविर,)” इतोग़.
विजा अरतद अग़ि इहलेह्का आस्ता. देवुळता पोल्लोतुन बोराय केंजिह्तोर, अस्के ओर विस्वस कीसि, देवुळ ईयनद पिसमुळतुन दोर्किह केमाकिर इनजोर, ओरा जीवातगा वीततद विजातुन, देयह्कना मुक्याल वासि माग़्ङनाह कीस्ता.
अस्के सबेटोर लोकुर इतोर, “ओना हामुरता जबब्दर माट नितकोम, ओसो मावा जालपिल नितनुर,” इह इतोर.
इदिन ऊळिसि राजाह्क पका ओङ वाता, पया तनाङ सीपय्किन लोहचि, ओर हव्कतोरिनु कतम बूळे कीसि, ओरा नाटुन ओग़िसीतोग़.
सबेटोर ओना कबुरतुन विस्वस कीयना इन्जि, ओग़ु अद वेह्चलेह्का मनवानु पिङम-पङम वेहतलाहि वातोग़.
अदिह्क मीटु अग़िनगा, गोटुस्कनगा, बजर्कनगा अन्जि, बेच्वुर दोर्किह्तोर, अच्वुरिन मर्म-कुळ्प तिनदलाहि केयिस ताट.’
“दानियेल इनवाल मुनेतोग़ देवुळता कबुरतोग़ वेहच मतपु, देवुळतुह्क मंदिरतुन कळ्वोग़ कीयनदु, एग़्ङ वायनदु, मंदिरता पवित्र गूडटे निच मनदनदिन मीट ऊळकिर. (मीट अर्ववालोरिर इदिन सीताते तासाटु.)