14 अदिह्क येसु ओरिन पङ्ने वेहतोग़, “लाजर डोलतोग़.
अस्के ओनाङ कग़यवालोर इतोर, “ऊळा, बेद्रम निमा इंजेक पिङम-पङम वळ्ह्किह्निन, पुन्पिह कीयनव पीटोङ वेहविन!
“इव गोटिङ मीकु पुन्पिह कीयनव पीटोने वेहतन. मति बाबाना लोप्पा पिङम-पङम वेहतनद वेला वासोर मन्ह्ता. अद वेला वातस्के, नना ओसो पुन्पिह कीयनव पीटोङ मीकु बेस्केन वेहोन आयकन.
अस्के यहुदिर कोंटेतोर ओन सर्ने आस इतोर, “निमा मावा जीवातुन बेचानाह तेळियवाह कीस तासकिन? निमा देवुळ लोहवाल पिसिह केवानिन इतेके, माक पङ्ने वेहा!”
इनजोरे येसु इद पोल्लोतुन, ओरिह्क बेस तेळियनाह वेहतोग़. इद्रम वेहतस्के, पत्रु येसुन बाजेते अबर ओसि, (“गूरु, निमा अद्रम विचरे केमा” इन्जि,) येसुना वेहतद पोल्लोता अडम वळ्ह्कतोग़.
लाजरना हामुरताय लोप्पा येसु वळ्ह्किस मतोग़; मति निद्रते दोर्कनद आरमता लोप्पा ओग़ वळ्ह्किह्तोग़ बहे इनजोर, ओर कग़यवालोर येसुन अह इतोर.
ओसो मीवा विस्वस बोल्गग़ा इन्जि, ओग़ डोलतस्के नना ओनगा इलेन आसि, इदे नाक बेसु. मति बार आयो, दट, माट ओनक्के दाकल,” इनजोर इतोग़.