17 अहे नाकाय मुने बळयिर आतोरिन कलियलाह, येरुसलेम सहरतके अनोन. मति दमिस्क सहरताहि अरब देसेमते अन्जि, अगा गळ्के बह मन्जि, दमिस्क सहरतके ओसो मल्स वातन.
ताना पया मूंड वर्साङ आनेके, पत्रुन कलियलाह नना येरुसलेमतके अन्जि, ओनगा पंद्रा दियाङ मतन.
“इंजेके नना दमिस्क सहरते दाय्ह्नन. येसुना अग़दे ताकवालोर आस्क-कोय्तोरिन दोहचि, येरुसलेम ततलाहि सोलुनगा अदिकर मन्ह्ता इनजोर, सीटि रासिस ईम. नना अद सीटटुन पोस अन्जि, अग्डोर यहुदिरा पार्तनाताङ लोह्कनाङ मुक्यालोरिह्क तोहतकन,” इनजोर इतोग़.
पया सोलु तेदिस कोंडाङ नाह्किस ऊळनेके, ओग़ मुर्तिय तोवोग़. अदिनेनाह्क ओना तोळतोर ओनाङ कय्किन पोसि, दमिस्क सहरतगा ओतोर.
पया इद्रम आता, दमिस्क सहरतगा ओर्वोग़ विस्वसि मतोग़. ओग़ अनन्याल पेदिरतोग़ आंदोग़. येसुसामि तना तोहतनद लेकाते, ओनगा वासि इद्रम इतोग़, “ए अनन्या!” इतस्के “बाताल सामि?” इनजोर अनन्याल इतोग़.
पया गाटो तितोग़ अस्के, ओन्क लाव वाता. अद्रमे पया सोलु दमिस्क सहरतोर विस्वसिरा संगे, वेल्लाङे दियाङ मतोग़.