33 पङवियना वेला, पोलु ओडातगा मतोरिन इतोग़, “अले मीट जावा उन्ह्टु. दूंद वायनद विळ्सो इनजोर, केपिस-केपिस रेंड वारस्क आताङ. मीट इचोक दियाङ बाताले तिनविर.
इतस्के सीपय्क उड्ला ओडातुन दोहतव नोंडेन देहचि, अद ओडातुन एतगा अर्हचीतोर.
मीट तितेकेन पिसकिर इन्जि, नना मीकु अर्जि कीय्ह्नन. इगा मतोरग्डाहि, बोना उंद तलाता केल वने बूळेम आयो आयग़ा,” इतोग़.
तेना पया तनाङ कग़यवालोरिन केयिस येसु इतोग़, “वेर नयगान मन्जि, नेटुह्क मूंड दियाङ आतोर. वेरगा तिनदलाह बातय इले, वेरिन नना उपस लोहतेके बेस आयो. अहे लोहतेके, वेरु अग़दे कग़्विह्क ऊंगेङ-वेळ्केङ आयनुर. अदिह्के नाक वेरा मान वसिह्ता,” इतोग़.
पया गाटो तितोग़ अस्के, ओन्क लाव वाता. अद्रमे पया सोलु दमिस्क सहरतोर विस्वसिरा संगे, वेल्लाङे दियाङ मतोग़.
ओडातगा मतोरु वेल्लाङे दियाङ, गाटो तिनदा वसवाह्क उपसिय मतोर. अस्के पोलु ओरा नडुम निचि इतोग़, “इके केंजाट! नावा पोल्लो केंजिसि, करेते देसेमताहि पेसवेके बेस आस मनालि. माट इचोन तिपल आयवल आवेलल, ओसो नुस्कन वने आयो आवालि.