37 इदिन केंजिसि ओर मन्कलोरा जीवा काल्सता, अद्रम आतस्के पत्रुनु ओसो दुस्रोर बळयिरिन ताल्ह्कतोर, “मावोरिर! इंजेके मावा पापम एडलाहि बाताल कीकोम? माक वेहाटु,” इतोर.
अगा जमा आता मुलु योहनिन इद्रम ताल्ह्कतोर, “पापमताहि मलयना इतेके माट बाताल कीकोम?” इतोर.
पया नना ‘बाताल कीकन सामि?’ इन्जि ताल्ह्कतन. अस्के ओग़ नाक, ‘इंजेके तेदिस दमिस्क सहरते अन, देवुळि नीक बेद सेवातेनाह्क निल्पिह कीता, अव सबे कबस्कना कबुर नीक अगा दोर्कग़ा,’ इनजोर इतोग़.
उय्तुर सीपय्क वने ओनगा वासि, “माट बाताल कीकोम?” इनजोर ताल्ह्कतोर. ताल्ह्कतस्के ओरिन वने वेहतोग़, “मीकु बेचोन पगर दोर्किह्ता, अचोने पगरते मुयोग़ आयवा मन्ह्टु. बोरिने बह डारेह कीसि, इलवेके जोल कसुर वाटिसि, कोताङ एनमाटु.” इनजोर वेहतोग़.
अगा देवुळता पेदिरते एग़ मीयलाह, सिद्वा एनवालोर वने वास मतोर, ओर पका लोकुराङ कोताङ तिंदुर. वेर वने “गूरु! माट बाताल कीकोम?” इनजोर ताल्ह्कतोर.
ओना पोल्लो केंजिसि, आंचान पोस ततोरु, वेर कतमतोरु, मुने मुय्तोर, पया लेयोर, इद्रम वग़ोग़-वग़ोग़ पेसिस अतोर. ओर अतस्के येसु अगा वग़ोग़े मतोग़, ओसो अद आंचाळि अगान नडुम निच मता.
मुनेन नना मोसानाङ अडोनाङ पोल्लोङ पुनवा मतन, अस्के नना पर्वालेवा पिसिंदन. मति अडोन पुतापया, कसुर कीतोनन आंदन इनजोर पुतन.
इस्तिपन वळ्ह्कतद पोल्लोतुन केंजिसि, तग्वाङ केवालोरिह्क इचोन ओङ वाता इतेके, ओन ऊळिस तमाङ पल्क कोग़्कलाह बोटटोर.
पत्रुना पोल्लोतुन केंजिसि, तग्वाङ केवालोर पका ओङ आतोर. ओङ आतस्के, बळयिरिन हव्कलाह तयर आतोर.
“मावोरिर, यहुदा इस्केर्योति बार, माट ऐंगेन कलियिस सेवा कींदोम इन्जि, मीट पुतिर. तेला मति ओग़े येसुन दोहच ओयलाह वातोरिह्क तोळ ईतोग़. अदिह्के देवुळता पवित्र जीवा वेहतपु, दाविद राजाल मुनेन सास्त्रमते यहुदाना लोप्पा बेद पोल्लो रासिस तासतोग़, अद पोल्लो करल आयनदे मता.”