16 बेस्केन डोलवदु अदे, अद बोग़े एवया पग़वद वेह्चतगा मन्ह्ता, तान बोग़े मन्कल ऊळोग़, ओसो बेस्केन ऊळ वने पग़वोग़, ताने सबेटोर मान ईयिर. राजेम कीयनद लाव, अमेसा-अमेसातुह्क तानाय मनि. अहे आयि.
अदिह्कु मावा अमेसा मनदनदु, बेस्केन मायवदु, मन्कह्क दिसवदु देवुळराजाल, अदे सेतेम देवुळ इनजोरे, तान्कु अमेसा-अमेसातुह्क मान आयि, जोहर आयि. अहे आयि.
देवुळतुन बोग़े बेस्केन ऊळोग़. मति देवुळबाबाना संगे गट्ने मनवाल तना वग़ोग़ मग़ि, ओग़े माक बाबानु पुन्पिह कीतोग़.
येसु किर्स्तुनग्डाह बेद पोल्लो केंजतोम, अदिन मीक वने वेहतलाह आतोम. अद इद्रम मन्ह्ता, देवुळि वेह्चलेह्का मन्ह्ता. तानगा मुर्तिय ईकळ इले.
देवुळबाबाल दिसोग़ मति, ओना मग़ि येसुन ऊळतस्के, देवुळबाबान ऊळतपे आंदु. दुनियाते पंडटव सबेटविना पोग़ोन येसुनाय अदिकर मन्ह्ता.
ननान देवुळतेनाह वातन, नाक विळ्सिसि बोग़े देवुळबाबान ऊळोग़.
पया अगा बेस्केन नग़्का आयो आयग़ा. अहे अगा चिमलि वेह्चता, पोळ्द वेह्चता गर्ज इले आयग़ा. अगा बेरा डीसाता देवुळिये, ओरिह्क तना वेह्च ईयग़ा. ओर अमेसा-अमेसातुह्क ताना संगे राजेम ताकिह कीयनुर.
“ए मावा सामिनिन, मावा देवुळतिन! निमान सबेटविन पुटिह कीतिन. अव नीवाय विचरते मन्ह्ताङ. नीवाय विचरते अव पुटटाङ. अदिनेनाह्क निमान डीसाता, मानता, बेरा लावता लायकतोनिन आंदिन,” इनजोर इन्ह्तोर.
कीसि माक तना राजेमतोर कीतोग़, ओसो तना देवुळबाबाना बूमयालोर कीतोग़. अदिनेनाह्क मान ओसो राजेमि, अमेसा-अमेसातुह्क ओनाय मनि! आमेन.
मावा येसुसामि किर्स्तुना मेटे, माक पिसिह कीयनदु, अद वग़य देवुळि. अदे देवुळतुह्क, अता कालमते वने, इंजेक वने, अमेसा-अमेसातेनाह्क डीसा तानाये; मान तानाये; लाव तानाये; अदिकर तानाये इनजोर, मन्कलोर इनिर. आमेन.
विस्वसिरा मुडगा ओसो किर्स्तु येसुनगा, तान्क अमेसा-अमेसातुह्क मान दोर्कसोरेन मनि. आमेन.
“आमेन! मावा देवुळिये सबेट्क बेरा, डीसा तानाये, बुदि तानाये, तान जोहर कीकल, तान मान ईकल, अदिकर तानाये, लाव तानाये, आमेन!” इनजोर इताङ.
येसु किर्स्तु मुने वने, इंजेक वने, अमेसा-अमेसातुह्क बेस्केन वने, बद्लेम आयवाल आयोग़.
पया राजकुर्सताहि उंद लेङ जोरते इद्रम इता, “ऊळाट! इंजेके देवुळि मन्कलोरगा जागा आता. अद ओरा देवुळि आयग़ा. ओर ताना लोकुर आयनुर. देवुळि कुद ओरा संगे मनदग़ा.
अस्के येसु ओन इतोग़, “पिलिप, नना इचोक दियाङ मीवा ऐंगे मन्ज तेला, निमा नाक पुनविना? बोग़ नाक ऊळतोग़, ओग़ बाबान ऊळतपे मन्ह्तोग़. इतेके निमा बाबान माक तोहा इनजोर, बेद्रम इह्निन?
मुनेताह अमेसा मतदु, इंजेके वने मनदनदु, ओसोवने वायनद, बेरा डीसाता देवुळि इद्रम इन्ह्ता: “सबेटविना मोदुल वने ननाये, सबेटविना कोड वने ननाये” इनजोर सामि इन्ह्ता.
येसु ओरिन इतोग़, “इह केंजाट, नना सेतेम वेहतह्नन, अब्रहम मुय्तोह्काय सुरुमुनेतोनन नना मतन, इंजेक ओसो मह्नन!”
मावा देवुळबाबाह्कु अमेसा-अमेसातुह्क मान आयि, आमेन.
बाराह्क इतेके पोळ्दतुन, नेलातुन, उकानु पुटिह कीतोग़ देवुळबाबानग्डाह, सबे बेसताङ माचलेववु बर्कत्कु वास्ताङ. मति (पोळ्दता, नेलाता वेह्च बेद्रम एक्वा-तक्वा मिळ्न्दसोर दास्ता, अद्रमलेह्काडा मावा देवुळ आयो.) ताना गूनम बेस्केन मिळ्न्दो.
मति देवुळि बेद्रम वेह्चते मन्ह्ता, अद्रमलेह्का माट वने ताना वेह्चते ताकतेके, ओर्विह्क-ओर्वोग़ कलियिस मह्नल. ओसो देवुळता मग़ि येसुना नेतुर, मावा सबे पापमतुन एडिह कीस्ता.
बोग़े बेस्केन देवुळतुन ऊळोग़; मति माट ओर्विह्क-ओर्वोग़ जीवा कीतेकेने, देवुळि मावा जीवातगा जागा आस्ता. जागा आसि, मयगा मनदनद ताना गूनमि लोकुरिह्क पूरा दिसिह्ता; (अस्के देवुळतुन ऊळवेकाय, ओर तान पुनदा पग़यह्तोर.)