31 सबे मालसोम मनवालोर मन्कलोर, अदे सीताते मनदनद आयो, अव पोल्लोन विळ्सिसि, देवुळतुह्क विचर वानाह पिसना. बह इतेके, इंजेके इद दुनियाते मनदनव बूळेम आयनव मन्ह्ताङ.
इद दुनिया ओसो, देवुळतुन पुनवोराङ लालुस्क मायसोर दास्ताङ, मति बोग़ देवुळता विचर मतप ताकिह्तोग़, ओग़ ताना संगे अमेसा जीवात मनदनोग़.
इंजेके इद दुनियाताङ आक्रि दियाङ गट्नेन एवताङ. इद पोल्लोतुन सीता कीसि, मीट पार्तना कीयनस्के, उसरते मनदना इन्जि, अक्र्ने मन्ह्टु.
मति नाळता दियाते मीक बह आयग़ा, इदिन वने मीट पुनविर! मीवा पिसमुळ इतेके, गळ्के दिसिसि पया मायनद मूळमलेह्काडा आंदु.
“अदिनेनाह्क मीटु कल्क उनडना, रिमाते विचर वातप कीयना, ओसो इद दुनियाताङ कबस्कना सीताते मुळ्न्दिस मनमाटु. बह इतेके नना वायनद दियाते, मीक दोम्ह्क्ने वदतगा एग़्कतप आयमाकि इनजोर, उसरते मन्ह्टु.
इदिन माट पुह्नल बाराह्क इतेके देवुळता कबुरतोग़ ओर्वोग़ वेहतोग़: माने-मन्कलोर रोंडाये ओरा डीसा पुंगेह्के. रोंडा इंका वतिह्ता पुंगेह्क इंका रालिह्ताङ, मति देवुळता पोल्लो अमेसा-अमेसातुह्क मन्ह्ता! अदे मीटु केंजतदु येसुना लोप्पा बेसता कबुरि. अहे, इंगो!
पया नावा बूत बातालि? नावा अदिकरतुन पोहचि, किर्स्तुना बेसता कबुरतुन पुनेमते पोकुर कीय्ह्नन इन्जि, नाक पोग़यलाह दोर्किह्ता. अदे नावा बूति.
मावोर विस्वसिरिर! नना इद्रम वेहतह्नन: माक इद बूमतगा पिसलाह, वेल्लाङ दियाङ इलेङ. (किर्स्तु जल्दि मल्स वायनोग़, माट मनदनद इद बूमि मायना मन्ह्ता. अदिनेनाह्क पिसतव दियाने, इद बूमता मनमुळतगा वेल्ला सीता कीयनदायो.) मुतेन ततोरिर, मीवा लोतोरिन सुकमते तासनदिन, मोदुल पोल्लो इनदनदायो.
बेद पोल्लोतेनाह्क अळयह्निर, तान इदे बूमता पोल्लो इन्जि, अळसोर मनदनदायो. अहे बेद पोल्लोतेनाह्क गिर्दा आय्ह्निर, तान इदे बूमता पोल्लो इन्जि, गिर्दा आसोर मनदनदायो. ओसो बेद मादुन असतिर, तान रेंड दियाना माल इन्जि, पोयसोर मनदनदायो.
“ओसो उंद मल्का” इनजोर इता. इद पोल्लोताहि, देवुळि तना पुटिह कीतव सबेटविन, गल्जिह कीसि तेंडग़ा; मति ताना पोग़ोटा राजेम गल्जो; अद मेलियवा मनदग़ा इनजोर, बेस-नेह्ना पुनाह आस्ता.