29 सामिन सीता कीयनद आरतुन, अंगुर जोमातुन तिनवालोर-उनवालोर, ताना अर्तमतुन बेस पुनिर. बाराह्क इतेके सामिना मेंदुलतुन पास्कवालोर, तमाय पोग़ोन सिक्सा वानाह कीस्तोर.
अदिनेनाह्क नना पोग़ोन रासतपु, सामि डोलतदिन तोहतनद आरतुन, अंगुर जोमातुन बोग़ाय ओप्पवद रीतते तितेक-उटेके, ओग़ सामिना मेंदुलतुन, ओना नेतुरतुन पास्किह्तोग़.
अदिनेनाह्क मियग्डाहि वेल्लाटोर मन्कलोर लावलेवप आतोर, दुक अरतोर, वेल्लाटोर डोलतोर वने.
मावोर विस्वसिरिर! मियग्डाहि वेल्लाटोरिर मात्रम, विस्वसिरिन काग़्हतनद कबळ कीकोम इनजोर, विचर केमाटु! बाराह्क इतेके, माट काग़्हवालोरिन देवुळि पका कळकते नेयम कीयग़ा, इदिन मीट इतेक पुतिरे.
मति विस्वसते बुद पुतोरे, गाटो तिनवालोरा लेह्कान मन्ह्तोर. ओर तमा विचरते बेसतल बेदु, लाग्वद बेदु इनजोर, पुनदनद कग़यतोर.
पोसि देवुळतुन जोहर कीतोग़. पया आरतुन किळ्हचि, तनाङ कग़यवालोरिह्क तूसिस ईयह्पा, इद्रम वेहतोग़, “इदु! मियेनाह्क नना ईयनद नावा मेंदुलि! नाक सीता कीयलाह, मीट वने आरतुन किळ्हचि तिनदनद कीसोर मन्ह्टु,” इनजोर वेहतोग़.
अद्रमता अदिकर मनवालोरा विरुद आयना इतेके, देवुळता विरुद आतप आस्ता. अद्रम विरुद आयवाल, देवुळताहि सिक्सातुन दोर्किह कीस्तोग़.
मति मावोरिर! सबेट्क बेरा पोल्लो इद आंदु इतेके, मीट बेस्केन किरिया ओतनाय आयो. अद देवुळदीपता वने आयो, इद बूमता वने आयो, ओसो दुस्रा बेदे रीतता किरिया केमाटु. मीवा वळ्ह्कमुळि इंगो इतेके इंगो, आयो इतेके आयो इन्ह्टु. इद्रम कीतिर इतेके, देवुळ मीवा पोग़ोन कसुर वाटो आयग़ा.
मति माने-मन्कना नडुम पुटटोनन बेस तिनजोर-उनजोर वाताह्क इसि, ‘ओन ऊळाट, ओग़ उळ्बे, ओचे, सिद्वा एनवालोरा, पाप्यहलोरा गोतयाल!’ इद्रम मीट नाक इह्निर. (बजरते मनवालोर वेर गळ्स पेकोरा लेह्काने, योहन अह मताह्कु वने मीक अरवोये, नना इह मताह्क वने मीक अरवोये.)
अदिनेनाह्क ओर्वोग़-ओर्वोग़ मन्कल, मुने तन्क पर्ह्किस ऊळेग़. ऊळिस पया सामिन सीता कीयनद आरतुन तिनेग़, अंगुर जोमातुन उनेग़.