१ साप्मुःन्धुम् 3:2 - लिम्बु2 याङ्सरुम्बे़न् अब्सालोम, खे़ल्ले़ कुम्मा माकान् गसुरबा हाङ् तल्मैःल्ले़ कुस्सा मे़न्छुमा वये़, लिसिगेःक्पे़न् अदोनियाह, खे़ल्ले़ कुम्मा हग्गित वये़॥ Gade chapit la |
हे़क्क्याङ् हाङ्ङिन् कुयोम् पुॽरे़आङ् लाम्धेत् सम्धाङ्बा याक्फाङ्ङो लासे़आङ् हाबे़, हे़क्क्याङ् थो पेर पत्छे़ल्ले़ अक्खे पाःत्तुर हाबे़, “आस्साए, आस्सा अब्सालोःम्मे! आङ्गाॽ आस्सा अब्सालोःम्मे! खे़ने़ॽ के़ले़क्वाओ आङ्गाॽ स्याङ्साङ् पोःक्खे़बारो! अब्सालोःम्मे, आङ्गाॽ आस्साए, आङ्गाॽ आस्साए!”
अब्सालोम कुहिङ्वे़त् वये़ल्ले़ हाङ्ङिल्ले़ कुने़ने़बादे़न् खुने़ॽ सित्लाङ्धिक् ये़प्सुआङ् ये़बे़, थेआङ्भे़ल्ले़ खुने़ॽ पाःत्तुआङ् वये़, “आङ्गाॽ आमिङ् युङ्मारे़ लागि आङ्गाॽ आस्सा मे़होप्॥” खे़न् सित्लाङ्ङिन्ने खुने़ॽ कुमिङ् वाःत्तु, हे़क्क्याङ् आइन् थारिक् खे़न् सित्लाङ्ङिन् अब्सालोमरे़ कुइःत्ला मे़मे़त्तुरो॥
अब्सालोमरे़ मे़त्तु, “आङ्गाॽओ के़दाआङ् खे़ने़ॽलाम्बा हाङ्ङिन् ‘थेआङ् आङ्गाॽ गसुरलाम् के़दाराङ्बा? आङ्गाॽग खे़प्मो युङाङ्ङिल्ले़ए नुबा पोःक्खे़बामे़न्’ के़लॽबा इङ्घङ्ङिन् हाक्मा फाॽआङ् उःत्ने़आङ् वये़ कर के़न्द्ये़ने़न्॥ खे़ल्ले़चोगुल्ले़ आङ्गाॽ हाङ्ङिल्ले़ॽओ पेःक्मा खोआर॥ हे़क्क्याङ् आङ्गाॽ सिमारे़ लागि पाःन्धिक्मा पान् कुयुङ्ङाङ् वाॽआने़भग्र खुने़ॽ से़त्ताॽर॥”
सोलोमन हाङ्ङिल्ले़ कुम्मा नोगप् पिरु, “सुनम्मि अबिसगे़न् अदोनियाहःन्नु मेःक्खिम् मे़प्मारे़ लागि खे़ने़ॽ थेआङ् पेलि के़भाक्काबाबे? ओवा, खुने़ॽ आङ्गाॽ आम्भुॽएसबा, थेआङ्भे़ल्ले़ खुने़ॽ कुलागि, निङ्वाॽफुसाम्बा अबियाथाररे़ कुलागि नु सरुयाहरे़ कुस्सा योआबरे़ कुलागिआङ् खे़ने़ॽ हाङ्जुम्मिन्ने के़नाःक्तुसाङ् पोःक्खे़बा वये़!”