9 “โม ป ยุฮ กัน เน่อึม พอน โมง เมือ กปู อื เซ ฮอยจ เนอึม เคะ อื. โฮลฮ จัง แตะ ติ ปุย ติ เด่นาริอัน โครยญ โฆะ แตะ.
เญือม เอีจ โตกโลง อื ไม่ ลุกจัง แตะ ติ ซเงะ ติ เด่นาริอัน เนอ, ดวน อื โฮว ยุฮ กัน โตะ รปึม.
“เญือม เอีจ ปู พริ อี ป กุม รปึม เซ อัฮ เฮี ละ ป กุม ลุกจัง แตะ เซ, ‘กอก โม ป ยุฮ กัน เซ เอีญ. กัฮ งวยฮ ซเงะ อื ตัม ไล อื เน่อึม นึง ป ยุฮ กัน รเคะ เซ ฮอยจ ละ ป ยุฮ กัน รกา ปุย นึง อื,’ อัฮ เซ ละ อื.
โม ป ยุฮ กัน รกา เซ, บระ แกต ติ แตะ ซ โฮลฮ อื โฮวน ฮา โม เซ, ปังเมอ โฮลฮ โรฮ อื ติ ปุย ติ เด่นาริอัน ตอก ปุ แตะ โครยญ โฆะ แตะ.