ปุย ตังเมือง ป อาวต นา เซ อัฮ เฮี, ‘เอะ เอีจ ซาวป เยื่อ เมือง บ่าบี่โลน, ปังเมอ โอ เญาะ ไฮ ยุฮ. ไมจ เอะ โอก โฮว ฆาื อื, เอีญ ฮอยจ เมือง โกะ แตะ เตือง ไพ เตือง มัน. พะจาว เอีจ รเตีฮ เมือง บ่าบี่โลน เกือฮ ลอก ตุต แตะ นึง เอีจ ระ ลัมเลือ เอิน พิต ยุฮ อื เซ, ฮอยจ เบรียง ไม่ ชุต รวู นึง มะลอง เอิน,’ อัฮ เซ ละ ปุ แตะ.”