23 ยุง โตว มัฮ อื ยาโคป นึง ฮาึก เตะ อื ตอก เตะ เอซาว เซ. มัฮ เซ ป ปิฮ อื มุ่น ละ อื ฆาื อื.
มัฮ เบือ รพาวม เจือ อื ป ปิฮ ยิซฮัก มุ่น ละ ยาโคป ไม่ เอซาว ไม่ รโฮงะ อื อาึง โอเอีฮ ป ซ ไก ลั่กกา อื.
เกือฮ โรฮ อื จาวป ฮัก ปิ นึง เตะ แตะ ไม่ นึง เน่อึม โงก แตะ.
ยาโคป เลียก เนอึม ฆาื อื ซดิ. ยิซฮัก เบื่อ เนอึม แลน อื. อัฮ เฮี ฆาื อื, “เซียง อื ตอก เซียง ยาโคป, เตะ อื ปังเมอ มัฮ เนอึม เตะ เอซาว,” อัฮ เซ.
ไฮมญ แม อื ติ โฮน, “อัม มัฮ เนอึม เปอะ เอซาว กวน เนอะ?” อัฮ เซ ละ อื. “มัฮ ฮะ,” อัฮ เซ.
ยาโคป โลยฮ อื ละ มะ แตะ ตอก เฮี, “แปน โตว ยุ่ง. เอียกระ เกอะ มัฮ ปุย ฮาึก เตือง โม่ว แตะ. อาึ ปังเมอ มัฮ ปุย รมัฮ ฮาึก.