15 ฟวยจ เซ ตุย เครอึง เซอึก เอซาว ป มัฮ กวน โรง แตะ เซ ป ตึก อื นึง ไมจ แตะ เกือฮ ยาโคป จาวป อื.
เญือม เซ ยาโคป เลียก ฮงาึต เนอึม อื. ยิซฮัก เญือม อาวม อื ซออย ฮงาื เครอึง เซอึก อื ปิฮ เนอึม มุ่น ละ อื. อัฮ เฮี, “กวน, ซออย ฮงาื เปอะ ตอก ซออย ฮงาื รปึม ซแก ป โฮลฮ พะจาว ปิฮ มุ่น ละ โฮ.
“ไมจ เปอะ แฮน ติ แตะ ฮา โม คู เพอึก พะทัม. โม เซ ฆวต จาวป ลปิ ดา. ฆวต โฮว ไป โฮว มา ไม่ อื นึง โตะ กัต นึง ฆวต เกือฮ อื ปุย นัปทื แตะ. เญือม ฮาวก อื นึง โฮงซุต ไม่ เญือม เลียง ปุย ปุ แตะ ฆวต งาวม ก ฮลาวง ก คึ อื.
“เปือะ อื เซ ปังเมอ กอก เอิน อัฮ อื ละ ลุกจัง แตะ ตอก เฮี, ‘ไมจ เปอะ ซไจ โฮว ตุย ลปิ ป ตึก นึง ไมจ แตะ จาวป ละ อื. จาวป ไฌม นึง ด่อยฮ อื. จาวป โรฮ เกิป นึง ชวง อื.
เญือม เซ ยาโคป โฮว มอก เนอึม อื. มะ อื พรี เนอึม โตะฮงา ละ เปือะ อื เซ ตอก ปุก อื รพาวม อื.
เกือฮ โรฮ อื จาวป ฮัก ปิ นึง เตะ แตะ ไม่ นึง เน่อึม โงก แตะ.