17 “โม ป เฌาะ ม่าื เตะ ยุฮ ปุ ย่วง แตะ, ซ ลอก ป โอยจ นึง โซะ แตะ ฆาื อื.” เญือม เซ ปุย เตือง โอยจ อื ไมจ อื บรุก อัฮ ตอก เฮี, “อาเมน.”
ปุ เฌาะ ลัก ป มัฮ ม่าื เตะ ยุฮ ปุ ย่วง เปอะ, ป มัฮ ลัก โบลวง ปุย เน่อึม เจน โฆะ ลั่ง, นึง มัฮ อื บั่นเมือง ป เกือฮ พะจาว ยุฮ เปอะ ละ เปอะ ละ ซ เกือฮ อื แปน คอง เปอะ เซ.
ปุ ซาวป เฌาะ ลัก เคต ม่าื พริ โตฮ โกลง ป เอีจ ยุฮ ปุย ไพรม โฆะ อาึง.
ปเลี่ย เฮี เอีจ ไก ง่อน ป บระ เฌาะ ม่าื พริ โตฮ โกลง เงอ, ไม่ บระ อื ตุย แกะ ปิ ยุฮ ปุย ละ ซ โฮว เลียง อื ละ โกะ แตะ ไอฮ แฮ.
อาึ รอก ลอน รพาวม นึง โม พูนัม เมือง ยูด่า นึง ฮอยจ รุป อื ปุ แตะ ไม่ โม อิซราเอน, ไม่ ชะ ลู อื พริ เตะ เบระ เบรอึม ยุฮ อื ฮา อื. อาึ ซ เกือฮ รพาวม ฮาวก ยุฮ แตะ ฮอยจ ละ ฆาื อื ตอก เญือม เลอึป รอาวม ระ โอเอีฮ โฮ.