Ji Babîlê derkevin! Ji Kildaniyan birevin! Bi qîrîna şahiyê vê ragihînin, Bidin bihîstin, heta binê dinyayê belav bikin. Bêjin: “Xudan Aqûbê xulamê xwe rizgar kir!”
“Wê Xudan te ji serê dinyayê heta binê dinyayê di nav hemû gelan de belav bike. Tê li wir xulamiya îlahên dar û keviran bikî ku tu û bav û kalên te nizanin.
Çaxê ew derxistibûn derve, yekî ji wan ji Lût re got: “Bireve, canê xwe rizgar bike. Li pey xwe nenêre û li tu dereke vê deştê nesekine! Bireve çiyê, an na tê helak bibî!”
“Miletno, guh bidin gotina Xudan! Bi keviyên dûr ên deryayan bidin bihîstin û bêjin: ‘Yê ku gelê Îsraêl belav kiriye wê bide hev, Wekî şivên, wê keriyê xwe biparêze.’
Va ye ezê wan ji herêma bakur bînim Û ji binê dinyayê bidim hev. Di nav wan de wê kor û kulek, Jina bizaro û jina ku niha zarokan tîne, Wê bi hev re, wekî komeke mezin vegerin vir.
Bowaz çûbû û li ber dergehê bajêr rûniştibû. Gava ew merivê nêzîktir ê ku Bowaz behsa wî kiribû, di wê derê re derbas dibû, bangî wî kir û got: “Keremke were rûne.” Zilam jî hat û rûnişt.
Bi rabûna wî re wê padîşahiya wî bişikê û ber bi çar aliyên dinyayê ve belav bibe. Wê padîşahiya wî derbasî malbata wî nebe û kesên ku li textê wî rûnin jî, wê wekî wî serweriyê nekin. Wê padîşahî hilweşe û derbasî kesên din bibe.
“Loma Xudan wiha dibêje: ‘Ez bi rehmê vegeriyam Orşelîmê. Wê Mala min li wê derê bê avakirin.’” Ev e gotina Xudanê Karîndar. “‘Wê benê pîvanê li ser Orşelîmê bê kişandin.’